Δεν κρίνουμε τα πρόσωπα, τα οποία πιθανότατα να διαθέτουν τα απαιτούμενα προσόντα. Σημειώνουμε, όμως, ότι δεν έχουν την παραμικρή προηγούμενη κομματική ή άλλη σχέση με την κυβέρνηση. Ε, όσο να ΄ναι προκαλεί τουλάχιστον… περιέργεια να επιλέγεται (;) από τον άλφα υπουργό, με άγνωστα κριτήρια, άτομο το οποίο είναι άγνωστο εντελώς και στον υπουργό και στον πρωθυπουργό, και στα στελέχη του κόμματος τους.
Τι συμβαίνει; Το πράμα μιλάει μόνο του. Φωνάζει. Κραυγάζει. Το φαινόμενο, άλλωστε, επαναλαμβάνω παρατηρείται με όλες τις κυβερνήσεις. Λειτουργεί ένα αόρατο “κέντρο αποφάσεων” το οποίο “στέλνει” πρόσωπα σε καίρια πόστα του κρατικού μηχανισμού. Όχι απλά προτείνει στο Μαξίμου, αλλά απαιτεί, επιβάλλει αυτόν κι εκείνον σ’ αυτή και στην άλλη θέση-κλειδί.
Δεν πιάνει μια η αφελής εξήγηση ότι οι διορισμένοι “έχουν μέσον”. Πρόκειται για Έλληνες της Ελλάδος ή του εξωτερικού. Πρόκειται για “παίκτες” κάποιας λίστας του αόρατου αλλά πάντα παρόντος “κέντρου αποφάσεων” με συγκεκριμένα συμφέροντα στην χώρα μας. Δεν γίνεται παιχνίδι στα σίγουρα με αδοκίμαστους και ανεξέλεγκτους ανθρώπους.
Η κουβέντα αφορά το πρώτο επίπεδο διορισμών, όχι τη σαβούρα, στο δεύτερο και τρίτο επίπεδο, που καλύπτονται με επιλογές της κυβέρνησης, αφού της παραχωρείται το… δικαίωμα.
Αυτό λέω. Βλέπω πολιτικό, δημοσιογράφο, καθηγητή πανεπιστημίου, κάποιον τέλος πάντων, να τον κατεβάζουν από ένα σύννεφο και να του παραδίδουν δίχως διαδικασίες τα κλειδιά μαγαζιού ικανού να επηρεάζει το νευρικό σύστημα της Ελλάδος. Και το εν λόγω επίλεκτον άτομον να μην το πλησιάζει επικριτικά, ελεγκτικά η αντιπολίτευση.
Διαβαστε ακομα:
