Τρείς τρύπες. Μεγάλες, τεράστιες τρύπες, η μία σε κοντινή απόσταση από την άλλη. Πλησιάζει ο δικός σου την πρώτη τρύπα και ρωτάει γεμάτος περιέργεια.
-Ρε, παιδιά, τι κάνετε εσείς εδώ, με τα πιστόλια σας και τα ντουφέκια;
«Φυλάμε μη ξεμυτήσει κανένας από τους Άγγλους μέσα στην τρύπα. Τι, να τους αφήναμε ελεύθερους;…».
Παραπέρα, άλλη ομάδα στρατιωτών οπλισμένων, έξω από την δεύτερη τρύπα «Κι εσείς παραφυλάτε εχθρούς;…» ρωτάει ο δικός σου.
-Βεβαίως, είναι και οι Γερμανοί, πιο επικίνδυνοι αυτοί…
Στην τρίτη τρύπα απ’ έξω δεν υπάρχει ψυχή. Μόνον ένας φαντάρος με νυχοκόπτη, έκοβε τα νύχια του. Ο δικός σου ρωτάει: «Άδεια είναι η τρύπα;…».
– Όχι. Έλληνες έχει…
«Και γιατί δεν τους φυλάτε αυτούς;…».
– Σου είπα! Έλληνες είναι… Και να τους φυλάμε, αυτοί θα τσακωθούν… Μόλις κάποιος προσπαθήσει να βγει, θα τον πλακώσουν οι άλλοι. Θα σκοτωθούν μεταξύ τους.
Διαβαστε ακομα: