Θέλει φράγκα να ιδρύσεις ένα κόμμα, αλλά η δουλειά έχει και κέρδη. Οικονομικά. Κάποιοι βάζουν το χέρι στην τσέπη. Χωρίς να φαίνονται. Οι πραγματικοί ιδρυτές του κόμματος είναι οι αφανείς χρηματοδότες, οι οποίοι βέβαια έχουν τους λόγους τους να ξεμυτήσει ένα κόμμα π.χ. με αποκλειστικό στόχο να κόψει έστω μισό τα εκατό απ’ ένα άλλο συγκεκριμένο κόμμα.
Περισσότερα από χίλια είναι τα… κόμματα που έχουν σφραγίδα. Πρόβλημα. Πως να ονομάσει κάποιος ένα νέο κόμμα. Όχι με τον ίδιο τίτλο άλλου κόμματος. Πέφτει ψάξιμο. Γι’ αυτό καθυστερεί το όνομα σε κόμμα που έχει ήδη αναγγελθεί για να… σώσει την πατρίδα, τον κοσμάκη.
Τα παλιά τα χρόνια αυτός που έφτιαχνε κόμμα ήταν ψώνιο. Κόμμα και στις εκλογές έπαιρνε κάτι ψιλά, μισό τα εκατό. Σήμερα, την εποχή της κονόμας, της αρπαχτής, συμβαίνει το εξής φοβερό: Κάποιοι κύριοι φτιάχνουν κόμμα και από την πρώτη ημέρα ζητάνε δημόσια να… συνασπιστούν μ’ άλλα κόμματα. Να φτιάξουν ένα… μπούγιο, να πιάσουν ένα, δύο τα εκατό, για να τα πάρουν νόμιμα και από το δημόσιο. Σήμερα το κράτος επιχορηγεί και κόμματα που δεν μπαίνουν στη Βουλή.
Διαβαστε ακομα: