Και αφού στη σέντρα σφύριξε το εναρκτήριο λάκτισμα ο ρέφερυ, ”παίζετε”, τότε όλοι τρέχουν. Από χωρίον εις χωρίον… Επόμενο. Χωριό είμαστε. Δεν έχουμε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, κανένα σύγχρονο μέσο πληροφόρησης και οι αρχηγοί των κομμάτων, όπως πριν 50 και 100 χρόνια κάνουν προεκλογικές συγκεντρώσεις σε πλατείες. Να πουν τις ίδιες μαλακίες, να ακουστούν τα ίδια αηδιαστικά συνθήματα των κλακαδόρων.
Συγκεντρωσιάρχης του ΠΑΣΟΚ ήταν ο έμπιστος του Αντρέα Γιώργος Παναγιωτακόπουλος αλλά και ο Κίμωνας Κουλούρης. Σκηνοθέτης ο Τάσος Μπιρσίμ. Η οργάνωση πριν την συγκέντρωση! Πως θα στηθούν τα πλήθη και πως οι κάμερες του Μπιρσίμ θα παρουσιάζουν 500.000 τους εκατό χιλιάδες κόσμο. Ποια συνθήματα και ποια στιγμή θα ακούγονται από τους κομματικούς οπαδούς που λειτουργούσαν σκέτες μαριονέτες.
Το κόλπο το ‘μαθαν και επόμενο να το ακολουθήσουν και οι άλλοι. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης πήρε ”δικό του” σκηνοθέτη τον Βασίλη Βλαχοδημητρόπουλο, ο Λεωνίδας Κύρκος τον Κώστα Κουτσομύτη. Πέρα απ’ αυτό. Ο Αντρέας Παπανδρέου ήταν μάγος μπροστά στο κόσμο. Ο θεατρίνος. Μοίραζε χασίσι. Χασίσωνε τους οπαδούς του.
Δεν θα ξεχάσω κουβέντα γνωστού μου μετά από προεκλογική συγκέντρωση στο Περιστέρι, το 1993: ”Είμαι φτιαγμένος, τρισευτυχισμένος… Έζησα μεγάλες στιγμές. Πετάω, σου λέω…”. Προσοχή! Αδιάφορο ήταν για τον φανατικό πασόκο τι θα κάνει, αν μετά τις εκλογές κάτι κάνει ο Αντρέας. Εκείνο που μετρούσε ήταν ότι ο πασόκος οπαδός είχε μεθύσει, είχε μαγευτεί με το θέατρο του λαοπλάνου, της αρχηγάρας του ΠΑΣΟΚ.
Διαβαστε ακομα: