Ξεχάσαμε τη χούντα. Ε, βέβαια, άλλες δουλειές πήραν τις σκέψεις και τις θύμησες μας. Άλλα προβλήματα, άλλα αγγούρια βρέθηκαν στο δρόμο μας. Αυτή είναι η αλήθεια, ποιος κάνει κέφι να ασχοληθεί με μια πεθαμένη ιστορία. Τη δικτατορία του 1967, συγκεκριμένα σα σήμερα 21 Απριλίου.
Το λυπηρό όσο και γελοίο γεγονός να πάρουν νταηλήκι την εξουσία καραβανάδες δεν είναι παλιό. Σχεδόν χθεσινό είναι. Δεν είναι πολύ πίσω στο παρελθόν το 1967, μόλις 57 χρόνια. Κι όμως το ξεχάσαμε, λες και δεν συνέβη. Κι αν συνέβη, προέκυψε σε άλλη χώρα, σε ξένο τόπο…
Μια παρέα γραφικών κα ξεπερασμένων ηλιθίων, κοινωνικά και πολιτικά ηλιθίων, εθνικά και στρατιωτικά ηλιθίων, τους οποίους ευγενικά και ιστορικά τους χαρακτηρίζουμε ”γραφικούς”, διέπραξαν έγκλημα κατά της Ελλάδος και σχεδόν ”δικαιώθηκαν” για την αποκοτιά τους. Και βρήκαν πολιτικούς συμμάχους, υποστηρικτές, επώνυμους και ανώνυμους από τον κόσμο, και κάθισαν στο σβέρκο της χώρας για επτά χρόνια.
Το μελαγχολικό του πράγματος είναι πως ξεχάσαμε αυτούς τους επιθεωρησιακούς τύπους. Τα άτομα της πλάκας. Της πολύ πλάκας, και δεν έχεις διάθεση να διασκεδάσεις μαζί τους. Επειδή δεν πρόκειται για θεατρίνους, για κλόουν, για κάποιους ρολίστες σε καμπαρέ, σε βαριετέ. Οι τύποι την είχαν δει σοβαρά τη δουλειά, και γαμώ τη φαντασία τους, ότι πρόλαβαν τους… κομουνιστές πριν αυτοί κινηθούν συνωμοτικά να κινηθούν.
Αν μιλάμε υπεύθυνα στο έργο έπαιξε πράγματι συνωμοσία. Ο αντίπαλος, δηλαδή οι κομουνιστές, οι οργανωμένοι αριστεροί, το ΚΚΕ και σία, πήραν πιο σοβαρά τους γραφικούς πραξικοπηματίες. Μη μπλέξεις με τους γραφικούς. Της λεγόμενης πατριωτικής δεξιάς και της λεγόμενης διεθνιστικής αριστεράς. Τα νούμερα. Οι εκτός τόπου και χρόνου.
Διαβαστε ακομα: