Του Αντρέα άρεσε το φουστάνι. Πρωθυπουργός ήτανε και όπως λένε αυτοί που ξέρουν είχε αδυναμία στις γυναίκες. Αναρωτιέμαι γιατί να νοιώθω υπερήφανος εγώ ο πολίτης, ο φορολογούμενος, ο ψηφοφόρος επειδή ο κυβερνήτης της χώρας ήταν γκομενιάρης. Το συζητώ επειδή είπε κάποιος σπουδαίος Έλληνας, παιδί λαϊκό και πρώτο, σε συνέντευξη του είπε επί λέξει τα εξής:
”Είμαι ΠΑΣΟΚ. Θα πεθάνω ΠΑΣΟΚ. Ο Ανδρέας μάς έκανε υπερήφανους. Άσε που ήταν μέγας μάγκας. Μέγας πολιτικός. Ο εξυπνότερος Έλληνας. Επιπλέον γόης. Έκανε έτσι με το χέρι του και έπεφτε ολόκληρη κυβέρνηση. Δεν έβριζε ποτέ. Αλλά ήταν μ@@νάκιας. Μόλις ήρθε από την Αμερική, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να «πάρει» την γκόμενα ενός φίλου του… ”.
Με το μπαρδόν, αλλά προσωπικά δεν αισθάνομαι υπερήφανος, εθνικά και πολιτικά, αθλητικά και φυλετικά, επειδή κάποιος επαγγελματίας των στίβων και των γηπέδων, κερδίσει, κατακτήσει μετάλλιο. Άλλο ως οπαδός να νοιώσω ικανοποίηση για την επιτυχία της ομαδάρας μου. Μην τα μπερδεύουμε με το έθνος, με την πατρίδα.
Από τον πρωθυπουργό δεν περιμένεις να πηδάει περισσότερες γυναίκες. Ούτε το Μέγαρο Μαξίμου να μας στέλνει σπίτι κορίτσια για πήδημα.
Μαγκιά του πρωθυπουργού είναι να κάνει καλύτερη τη ζωή μας. Ας μην πηδάει ούτε την σύζυγο του. Μην τρελαθούμε. Να λέει κάποιος, στιχουργός, ποιητής, τραγουδιστής, ποδοσφαιριστής, ότι μαγκιά είναι να ρίχνει στο κρεβάτι την γραμματέα του, μια υπουργό, την καθαρίστρια στο γραφείο του. Αυτά είναι προσωπική του υπόθεση, όχι κομματική, όχι εθνική.
Διαβαστε ακομα: