Δυο χρόνια σκοτώνονται στην Ουκρανία. Το έργο πάει στα σίγουρα για τρίτο χρόνο κι έχει ο Θεός… Βέβαια! Αν δεν έχει ο Θεός, ποιος άλλος να έχει; Κι είναι άθεος, άπιστος όποιος δεν συμφωνεί, ότι πράγματι έχει ο μεγαλοδύναμος.
Επί του θέματος. Επί της ουσίας, δηλαδή. Κάποια χώρα αποφασίζει να επιτεθεί σε μια άλλη. Τι γίνεται; Τίποτα δεν γίνεται. Όλοι οι άλλοι είναι στο μπανίζω, Λες και παρακολουθούν τη διαδικασία στα πέναλτυ. Τέλειωσε και η παράτα και η μπάλα στήνεται στη βούλα. Μόνο που στον πόλεμο σκοτώνεται κόσμος, γκρεμίζονται κτήρια, καταστρέφονται νοσοκομεία και γενικά αλλάζει, στην πραγματικότητα καταστρέφεται η καθημερινότητα του κοσμάκη. Ο οποίος υποχρεώνεται να μετακινηθεί, να αλλάξει και πατρίδα.
Οι θεατές, όμως, στο γήπεδο κι οι άλλοι από τις τηλεοράσεις είναι στην αγωνία ποιος θα κερδίσει την παρτίδα, ποιος θα αποκλειστεί. Συμβαίνει κάτι άλλο; Όχι, δεν συμβαίνει κάτι άλλο. Αμερική και Ευρώπη, και Κίνα, όλος ο καλός κόσμος παρακολουθούν τα κινηματογραφικά… επίκαιρα του πολέμου στην Ουκρανία.
Διαβαστε ακομα: