Δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού καταλήγουν κάθε χρόνο στη θάλασσα, την ώρα που πολλές περιοχές της χώρας πλήττονται από την καλοκαιρινή ανομβρία, ακριβώς γιατί και σ’ αυτό τον τομέα είμαστε μία σπάταλη χώρα δίχως μέτρο και οργάνωση.
Τρέχουν τα ποτάμια, ξεχειλίζουν τα ρέματα. Ένας φοβερός φυσικός πλούτος στα αζήτητα. Όταν το 1990 είχαν στερέψει οι πηγές, είχαν ξεραθεί ποτάμια και λίμνες και η λίμνη του Μαραθώνα έπνεε τα λοίσθια, είχε ανοίξει ένας ευρύς διάλογος σχετικά με την έλλειψη φραγμάτων και ταμιευτήρων, την αποθήκευση του νερού και την δημιουργία υδροηλεκτρικών έργων. Μόλις ξανάπιασαν οι βροχές, σταμάτησαν οι συζητήσεις. Αποκρουστικό. Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά στα εξής:
– Ετήσιες βροχοπτώσεις 700mm, δηλαδή 115 δισεκατομμύρια κυβικά.
– Το 50% ,που αντιστοιχεί σε περίπου 60 δις. κυβικά, χάνεται λόγω εξατμισοδιαπνοής.
– Το 30% δηλαδή 35 δις. κυβικά μέτρα λόγω επιφανειακής απορροής καταλήγει στη θάλασσα.
– Από το άλλο 15% που απομένει το 78,5% χρησιμοποιείται στη γεωργία, το 15,8% στην ύδρευση και το 5,7% στη βιομηχανία.
Οι βροχές συνεχίζονται, αλλά τι νόημα έχουν σε μία χώρα χωρίς τα απαραίτητα φράγματα και με καλλιεργούμενες εκτάσεις μόλις να ξεπερνούν το 40% του εδάφους;
Διαβαστε ακομα: