Θα μου πεις ότι μια ζωή το παπαδαριό παίζει μπάλα στην πολιτική. Στην εξουσία την πολιτική και την οικονομική. Και τι βγαίνει, για να κάνουμε ταμείο; Νάθιγκ, νιέτ, νιέντε, νούλα, νιάμα. Όχι, ο Φραγκίσκος, ο Πάπας της Ρώμης κάνει λέει συμβολική επίσκεψη στην τάδε και την δείνα χώρα. Μπα;
Το ρίξαμε στους συμβολισμούς. Μπορείς, κύριε, με τη βοήθεια του μεγαλοδύναμου να κάνεις κάτι, αυτό να μας πεις. Να προσευχηθούμε, να νηστεύσουμε, οκέυ, όμως για ποιο λόγο; Οι πολιτικοί μας δουλεύουν, το ίδιο κάνουν και οι δεσποτάδες. Το πιο τίμιο είναι να πουν ότι αποσυρόμαστε από μεσολαβητές του Θεού, βγάλτε τα μάτια μόνοι σας με τον παντοδύναμο. Εμάς, τους παπάδες, είτε μας θεωρεί απατεώνες, είτε άθεους, δεν μας ακούει ο παππούλης στους ουρανούς.
Έτσι είναι. Εδώ γίνεται της πουτάνας το μαγκάλι. Και ο Πάπας της Ρώμης κάνει περιοδεία σα να είναι θιασάρχης. Επικεφαλής θεατρικού μπουλουκιού. Να τα πει, λέει, με άλλους ανθρώπους του Θεού και της πολιτικής. Για ποιο λόγο; Για ποιο σκοπό. Με ποια προοπτική.
Άσε τον κοσμάκη να πιστεύει στον Θεό. Εσύ, ο παπάς, ο Πάπας, ο Πάπαρος, ο κάθε πατριάρχης και επίσκοπος, βοηθάς σε κάτι; Ε, αφού η ζωή του κοσμάκη είναι αυτή που είναι, δεν γίνεται καλύτερη, γιατί κάνεις παιχνίδι, κύριε ρασοφόρε;
Διαβαστε ακομα: