Η πραγματικότητα μιλάει μόνη της. Όσο πιο μεγάλη χώρα είναι, τόσο μικρότερος είναι ο αριθμός των κομμάτων της. Αποδυτηριάκιας μιλάει. Όσο πιο σοβαρή είναι η χώρα, τόσο δεν έχουν τύχη τα μικρά, τα πολλά κόμματα. Το απόλυτο το έχουν οι ΗΠΑ, η δύναμη του πλανήτη. Δυο μόνον κόμματα. Φτάνουν. Τι να το κάνουνε το τρίτο; Δεν τους χρειάζεται.

Υποτίθεται ότι παίζει δημοκρατία. Αυτή του λεγόμενου δυτικού τύπου. Η αστική δημοκρατία. Και μέχρι πρόσφατα η δουλειά λειτουργούσε. Το έργο με δύο, με τρία, άντε  τέσσερα κόμματα κα το πράμα πήγαινε περίφημα. Κόμματα, όμως, με προϊστορία, με οργάνωση, με χιλιάδες μέλη, Όχι αυτή η ξεφτύλα στη γύφτικη δημοκρατία στην Ελλάδα, όπου μόλις πριν από κάθε εκλογές στήνονται στο πόδι προσωπικά, του κώλου αρχηγικά κομματικά παραμάγαζα.