Οι λεγόμενοι αριστεροί ασχολούνται με συμμαχίες. Από τότε που γεννήθηκε η αριστερά, ένας είναι ο υπέρτατος στόχος. Οι συμμαχίες. Μία ζωή, εδώ και περισσότερο από ενάμιση αιώνα οι αριστεροί όπου γης συσπειρώνονται όχι για να παράξουν πολιτική. Όχι για να παρουσιάσουν κυβερνητικό έργο. Όχι τέτοια πράγματα. Η αγωνία είναι οι συμμαχίες.
Ιστορικά δύο είναι τα κυρίαρχα στοιχεία της αριστεράς. Οι συμμαχίες το ένα, οι διασπάσεις το άλλο. Επόμενο. Ο αριστερός είναι ιδεολόγος κι έτσι το ίδιο το βλέπει διαφορετικά. Γι’ αυτό η δουλειά πάει από διάσπαση στη διάσπαση. Και να μην τα βρίσκουν μεταξύ τους ούτε οι διασπασθέντες Λαφαζάνης, Κωνσταντοπούλου, Βαρουφακης, Τσακαλώτος και σία.
Δεν υπάρχει, δεν υπήρξε ποτέ συμμαχία στην αριστερά, χωρίς να ακολουθήσει η διάσπαση. Και διάσπαση στην αριστερά θα προκύψει ακόμα κι αν δεν έχει προηγηθεί συμμαχία. Η Ιστορία της αριστεράς, κάθε κόμματος αριστερού κόμματος, μηδέ εξαιρουμένου του Σύριζα, είναι ένα χρονικό διασπάσεων.
Διαβαστε ακομα: