Δυο ειδών αριστεροί υπάρχουν. Χοντρικά το πιάνουμε το θέμα, διότι αν πάμε στα ψιλά, τότε είναι αμέτρητα τα είδη των αριστερών από καταβολής. Από τότε που γεννήθηκε η αριστερά. Κι αυτό είναι μπέρδεμα, διότι στην πραγματικότητα αριστερά υπάρχει από τότε που βγήκαν οι λάσπες. Από την εποχή της αρχαίας Αθήνας και της αρχαίας Ρώμης, και ακόμα πιο πίσω. Έτσι είναι. Πρώτα βγήκε στη σέντρα η λεγομένη αριστερή πολιτική σκέψη και μετά στην κόντρα ξεπετάχθηκαν τα άλλα κόλπα, δεξιά, κέντρο και τα συναφή.
Πεταλούδες. Ατέλειωτος ο αριθμός των ειδών. Το ίδιο τα μυρμήγκια, τα διάφορα είδη τους δεν μετριώνται από τους επιστήμονες. Λέγαμε για τους αριστερούς και χοντρικά δυο είναι τα είδη. Ο κομματικός αριστερός και ο ανένταχτος. Καμιά σχέση ο κομματόσκυλος με τον αριστερό που στέκεται μακριά από κόμμα. Άλλο ότι και ο ακομμάτιστος αριστερός ψηφίζει μια από τις συμμορίες τις κομματικές της πιάτσας.
Επί του θέματος. Οι διάφοροι Φίληδες, Σκουρλέτηδες, Βούτσηδες και σία από το χαρμάνι του Σύριζα τι θέλουν; Να είναι, λένε, αριστερό το κόμμα. Πως, δηλαδή; Όπως ήταν… αριστερό επί Τσιπρα; Δεν κάνουν πλάκα όλοι οι επιθυμούντες αριστερό το κόμμα και μετά την εμφάνιση του Κασσελάκη. Μια ερώτηση για να μην το πολυτραβάμε το έργο. Όλοι αυτοί οι αριστερόμαγκες του Σύριζα που έζησαν μεγάλες και ιστορικές στιγμές όταν έγιναν κυβέρνηση κι είχαν ξεχάσει, είχαν κατουρήσει δημοσίως την αριστερά, την ιδεολογία τους, πόσο μετράνε; Αυτό το απλό ερώτημα. Τι ψάρια θα πιάσουν άν οοοοοοόλοι μαζί οι αριστεροί του Σύριζα κατεβούν στις εκλογές; Το ποσοστό της Ζωής Κωνσταντοπούλου δεν το φτάνουν. Καλά τον Βελόπουλο δεν τον πλησιάζουν καν.
Διαβαστε ακομα: