Το είπε «σοσιαλιστικό κίνημα». Πώς να χαρακτηρίσεις αυτόν που ούτε σοσιαλιστής ήταν, ούτε κινηματίας, δηλαδή επαναστάτης.
Το κυρίαρχο σύνθημα του ήταν «Αλλαγή». Ξανά μανά ρωτάω. Πώς να χαρακτηρίσεις αυτόν που δεν έκανε, που ούτε καν σκέφθηκε να τολμήσει να κάνει αλλαγή. «Το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας», όπως έλεγε.
Έχεις να κάνεις με αλήτη. Καραμπινάτο, όμως ταλαντούχο και τσαχμπινάτο, αλήτη της πολιτικής. Κανονικός θεατρίνος έδινε παραστάσεις, έκανε show από το μπαλκόνι και στη Βουλή. Ο παραμύθης. Ο χομπύστας απατεών.
Σα σήμερα 18 Οκτωβρίου, το 1981, κέρδισε για πρώτη φορά τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, που άγνωστο με ποιες ουσίες ντοπαριζόταν και σε κάθε δημόσια εμφάνιση του έδινε ρεσιτάλ τούτο το «πρεζόνι» της εξουσίας. Με «πολιτικό» λόγο βασισμένο σε συνθήματα, σλόγκαν, «δεσμεύσεις», υποσχέσεις μεθούσε το πόπολο και τον άκουγε τρισευτυχισμένο. Ότι αύριο ξημερώνει μία άλλη μέρα, σε μία άλλη Ελλάδα.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε… συμβόλαιο με τον λαό. Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές αλλά την εξουσία την έπαιρνε ο… λαός. Επειδή ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά. Τέτοιες πουστιές ο άνθρωπος.
Τι σημασία έχει τι πίστευε, τι έλεγε πως πιστεύει ο Ανδρέας και όλη η κομπανία όσων τον ακολούθησαν και τελικά εξελίχθηκαν σε τυχοδιώκτες, σε άπαικτα αρπακτικά της εξουσίας. Σημασία έχει ποιος ήταν στην πράξη ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Μία συνέχεια της ΝΔ. Αυτό ήταν.
Οπωσδήποτε το ΠΑΣΟΚ των αμαρτωλών (όχι αρμαρτολών) και κλεφτών της εξουσίας διέφερε από την ΝΔ. Στα λόγια, στη ρητορεία, στο παραμύθι οι πασόκοι ήταν η μέρα με τη νύχτα με το άλλο μεγάλο λαϊκό κόμμα της συμφοράς, τη ΝΔ.
Πέρα απ’ αυτό. Όχι μόνον πολιτικά με τη ΝΔ ήταν μία από τα ίδια το ΠΑΣΟΚ, το οποίο καθιέρωσε στην χώρα με τον πιο «επίσημο» τρόπο την κωλοτούμπα. Έλεγε ”Έξω από την Ευρώπη”, ”Έξω από το ΝΑΤΟ” κι άλλα τέτοια απίθανα. Το χειρότερο ήταν πώς η οικονομική καταστροφή της χώρας ξεκίνησε από το ΠΑΣΟΚ. Οι κυβερνήσεις του Ανδρέα θεμελίωσαν, έβαλαν τα μπετά, άνοιξαν το δρόμο για να φθάσουμε μέχρι το μνημόνιο.
Διαβαστε ακομα: