Ο ένας κατηγορεί τον άλλον. Με πνεύμα συντροφικότητας, να το παραδεχθούμε….Καμιά τοξικότητα, καμιά αντιπαλότητα. Είναι για λύπηση οι άνθρωποι. Στα καλύτερα τους μετά την εκλογή του σύντροφου Στέφανου Κασσελάκη. Δεν είναι, δεν έγινε, ούτε ποτέ θα μεταλλαχθεί σε σύντροφο ο Κασσελάκης, όμως αφού πήρε την πρώτη καρέκλα του κόμματος είναι κι αυτός σύντροφος.
Μιλάμε σοβαρά. Αυτό θα πει αριστερός. Να λέει σωστά πράγματα, ολόσωστα αλλά ο κοσμάκης να τον γράφει. Να, ποια είναι και η τραγωδία του διαχρονικού αριστερού. Το σκηνικό με Κασσελάκη στον Σύριζα είναι ολότελα επιθεωρησιακό. Το ένα νούμερο στη σκηνή σκάει καπάκι μετά το άλλο. Δεν προλαβαίνει η αυλαία, το μεγάλο σεντόνι μα ανοιγοκλείσει. Κανένας, όμως, από την πλατεία και τον εξώστη δεν γελάει. Δεν διασκεδάζει. Αδιαφορεί εντελώς.
Οι Φίληδες και οι Σκουρλέτηδες χωρίς πλάκα λένε τα καλύτερα. Χωρίς πάθος και φανατισμό. Οι άνθρωπο πονάνε. βλέπουν ότι το κόμμα τους είναι πια τσίρκο για τα θηρία. Τι έγινε; Φταίει τούτο και το άλλο. Δεν κάναμε εποικοδομητική κριτική, μας ξέφυγε, να πούμε ο καθένας τη γνώμη του στο συνέδριο μπλα μπλα μπλα.
Αυτά θέλουν οι (πρώην) ”αριστεροί” που κυκλοφορούν στον Σύριζα με τη ψευδαίσθηση ότι είναι ακόμα αριστεροί. Να ανταλλάσσουν απόψεις, να κάνουν κριτική, να διαφωνούν. Αυτή κι αν είναι η απόλυτη ευχαρίστησ!. Να μη συμφωνεί ο άλλος, αλλά να έχει μάθει να ακούει. Πως αλλοιώς να το πούμε. Δεν έχει χάρη το γλυκό για τον διαχρονικό αριστερό αν συμφωνεί ο άλλος μαζί σου.
Και αφού κατάπιναν το φαρμάκι επί Τσίπρα, τους προέκυψε Κασσελάκης. Είπαμε. Για λύπηση είναι τα συντρόφια. Όλοι αυτοί έκαναν το κορόιδο επί Τσίπρα. Αιχμάλωτοι πολέμου είναι τώρα με Κασσελάκη, διότι ο καινούργιος έχει στο πρόγραμμα να μην διώξει κανέναν. Όποιος φύγει, να φύγει μόνος του. Επειδή ο Κασσελάκης θα κάνει αυτά που δεν τολμούσε ο Τσίπρας προκειμένου να απαλλαγεί από τα αριστερά βαρίδια.
Διαβαστε ακομα: