Στο περιβόητο Δημοφήφισμα της Χούντας τον Σεπτέμβριο του 1968 υπηρετούσα ακόμα στον Έβρο. Το ερώτημα ήταν ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο νέο Σύνταγμα που είχαν κατασκευάσει. Με έστειλαν φρουρά στο εκλογικό τμήμα της Σαμοθράκης. Πήρα μια διμοιρία στρατιώτες, σκηνάκια για διανυκτέρευση, ένα παγούρι κονιάκ και πήγα.
Το πρωινό της ψηφοφορίας είχα αράξει έξω από το τμήμα κάτω από ένα δέντρο με τσιγάρα και το παγούρι αγκαλιά. (Τις προηγούμενες νύχτες με έναν άλλο ανθυπολοχαγό, τον Νίκο Σ. είχαμε σπάσει με καδρόνια τους γλόμπους σε όλες σχεδόν τις επιγραφές ΝΑΙ στην Αλεξανδρούπολη κι η Αστυνομία με την ΕΣΑ έψαχναν τους βάνδαλους αναρχικούς). Όπως κάπνιζα αραχτός ήρθε και με φώναξε ένας φαντάρος, γιατί μέσα στο τμήμα γινόταν φασαρία.
Το κορίτσι είχε κοχόνες μπρούτζινες. Ο εκλογικός υπεύθυνος την απειλούσε για να πάει να ρίξει το ΝΑΙ κι αυτή δεν έκανε πίσω. Μόλις με είδε με τη στολή έβγαλε μια πήχυ γλώσσα. Η αλήθεια είναι ότι ντράπηκα λιγάκι που με έβλεπε εχθρικά όπως τους άλλους. Δεν την καλόπιασα, ούτε τη μάλωσα, της είπα απλώς να μη φωνάζει και να περιμένει. Έδωσα εντολή στον υπεύθυνο να πάρει και τα δυο χαρτάκια.
– Κύριε ανθυπολοχαγέ, μπορώ να σας μιλήσω ιδιαιτέρως; μου λέει ακόμα πιο εχθρικός αυτός μαζί μου.
– Όχι, τώρα. Να ψηφίσουν οι κυρίες και μετά.
Μάλλον ήθελε να μου πει ότι εκτελούσε εντολές άνωθεν και θα ήταν λάθος να το ακούσω. Δεν θα μπορούσα μετά να κάνω τον μαλάκα στον διοικητή μου ότι δεν ήξερα. Της έδωσε ένα ΟΧΙ κι εκείνη ζήτησε και ένα για τη μάνα της. Το έδωσε κι αυτό, οι δυο γυναίκες ψήφισαν κι έφυγαν ήσυχα χωρίς άλλες κουβέντες.
Δεν έμαθα τίποτα περισσότερο για το κορίτσι, απλώς υποκλίθηκα νοερά μέσα μου σε έναν πραγματικό μάγκα. Όταν γύρισα στην Αλεξανδρούπολη είχαν βγει τα αποτελέσματα. Το ΝΑΙ πάνω από 92% και για μένα μια ακόμα σιροπάτη εικοσαήμερη φυλακή. Αναμενόμενα και τα δύο.
Διαβαστε ακομα:
ΑΝ ΕΧΑΝΕ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ Ο ΚΑΣΣΕΛΑΚΗΣ…