Κόμμα σαν όλα τα άλλα είναι και ο Σύριζα. Ποια όλα; Όσα υπήρξαν κυβέρνηση ή κάνουν πρωταθλητισμό στην κομματοκρατία. Για να μην πούμε για όλα τα κόμματα, όσα γίνονται κοινοβουλευτικά. Το κουμάντο το έχει ένας. Ο αρχηγός. Ο πρόεδρος. Όλη η εξουσία του κόμματος βρίσκεται στα χέρια του. Τα κλειδιά του μαγαζιού. Όλοι οι άλλοι στο κόμμα είναι δευτεράντζες. Κομπάρσοι μπροστά στον πρωταγωνιστή, Μητσοταάκης είναι αυτός, Τσίπρας, ο όποιος.
Αν, λοιπόν, βγει και στις επαναληπτικές εκλογές του Σύριζα, την προσεχή Κυριακή, ο Κασσελάκης, τα πάντα όλα στο κόμμα θα είναι δικά του. Είναι που είναι σταρ ο Στέφανος, δεν θέλει πολύ να καπελώσει το κόμμα. Το πιο εύκολο. Είπαμε. Αυτά τα σάπια για κόμμα αρχών και ιδεών δεν περνάνε. Όταν και το θεωρούμενο αριστερό κόμμα βρίσκεται στην αντιπολίτευση το ‘χει βουλωμένο και από πολυφωνικό γίνεται μονοφωνικό. Ό,τι λέει. ό,τι αποφασίζει ο αρχηγός. Ο ηγέτης του κόμματος. Και χωρίς προηγουμένως να ρωτήσει κανέναν, εκτός αν ο ίδιος θέλει να το συζητήσει με τους ανθρώπους της αυλής του. Τους ανθρώπους δικής του, προσωπικής επιλογής.
Ο Τσίπρας; Δεν υπάρχει πλέον τέτοιο όνομα όνομα στον Σύριζα. Παραιτήθηκε, τελείωσε. Τέλος. Ο Τσίπρας σα χαζοπούλι παρακολουθεί όπως όλοι τις εξελίξεις στο κόμμα. Βλέπει με θαυμασμό και απορία κάποιον από το πουθενά και με προεκλογικό αγώνα ενός μηνός να κάθεται στο θρόνο. Ακριβώς! Η προεδρία ενός κόμματος με διψήφιο ποσοστό είναι θρόνος. Είναι εξουσία και δεν την αμφισβητεί κανείς, εντός και εκτός κόμματος. Αν, μάλιστα, το κάνει κάποιος μέσα στο κόμμα, τότε θα βρεθεί εκτός. Θα δει την κόκκινη κάρτα.
Διαβαστε ακομα: