Στα χέρια μου έπεσε ένα κωλόχαρτο, ένα τόσο δα κομματάκι φτηνού χαρτιού. Κάποιος φοιτητής έψαχνε μεροκάματο, σκέφτηκα, κι έριξε το κωλόχαρτο στο κλιμακοστάσιο της πολυκατοικίας. Ήταν η διαφήμιση ενός φιρμάτου μέντιουμ, που αυτοχαρακτηριζόταν «πνευματιστής» και βεβαίωνε τα κορόιδα, τους υποψήφιους πελάτες, ότι μπορούσε να τους λύσει τα προβλήματά τους.
Επιεικώς αποκαλώ κορόιδα όσους επισκεφθούν τον «ειδικό» που προσπαθεί να τους ψαρέψει μ’ ένα κωλόχαρτο πεταμένο χάμω. Να τον επισκεφθούν, δηλαδή να τον χαρτζηλικώσουν χοντρά, επειδή τους υπόσχεται ότι σε επτά ημέρες θα έχουν αποτελέσματα και στα πιο δύσκολα προβλήματά τους.
Ο άγνωστος γκουρού, όπως αναφέρει στο φυλλάδιο, το κωλόχαρτο, προμηθεύει ένα πανίσχυρο φυλακτό για προστασία, ακόμα υπόσχεται να κάνει καλύτερη τη ζωή των ερωτευμένων, διευκολύνει δικαστικές υποθέσεις σεξουαλικού περιεχομένου, προσφέρει συμβουλές επαγγελματικές και… πολλά άλλα. Όπως το διαβάζετε. Αναφέρει και το «Και πολλά άλλα…»
Πρόβλημα έχεις; Όποιο κι αν είναι το πρόβλημά σου, τρέξε στο μέντιουμ τάδε με το ξενικό όνομα. Δεν χωράει ένα κομματάκι χαρτί, όσο το μισό σε μέγεθος ανοικτής παλάμης, να σου αραδιάσει και τα «πολλά άλλα…». Καθαρίζει για πάρτη σου ο εν λόγω γκουρού. Τα κάνει όλα καλά; Όλα! Υποφέρει ο κόσμος. Έχει προβλήματα ο κόσμος. Από την άλλη, υπάρχουν απίστευτα θύματα. Γι’ αυτό ο απατεώνας γκουρού, ακόμα και χάρη σ’ ένα κωλόχαρτο, ψαρεύει μαλάκες δια πάσαν μαλακία τους.
Για να ξεφυτρώνουν τόσοι πολλοί πνευματιστές, με άγνωστη ταυτότητα και ανύπαρκτους τίτλους σπουδών και χωρίς προηγούμενη εμπειρία, και όλοι αυτοί να κονομάνε, τούτο το φαινόμενο τι σημαίνει; Πώς δεν υπάρχουν μόνον δυστυχισμένοι, όχι μόνον απελπισμένοι, αλλά και ηλίθιοι, που παρά τα χρόνια τους, παρά την ενηλικίωσή τους, δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Και τους περισσεύει η αφέλεια.
Πονάει το κεφάλι και πας στον «πνευματιστή». Κλωτσάει η γκόμενα, μάλλον θέλει να τον σφουγγαρίσει και πάει κατ΄ ευθείαν στο μέντιουμ. Τον κακομεταχειρίζεται ο προϊστάμενός. Έχει μπλέξει με περίεργο γείτονα. Και θέλει αμοιβή ο ειδικός συμβουλάτορας από το κορόιδο. Να πληρώσει επίσκεψη. Γιατί τον πολιτικό, τον υποψήφιο βουλευτή, που θα το ψηφίζει, θαρρεί ότι δεν τον πληρώνει;
Τα κόμματα δεν είναι ΠΑΕ να μην παίρνουν φράγκο απ’ το δημόσιο ταμείο. Τα κόμματα δεν είναι ανώνυμες εταιρείες, επιχειρήσεις. Είναι οργανισμοί και προστατεύουν τη δημοκρατία, τους θεσμούς. Λύνουν και όσα προβλήματα προκαλούν… άλλα κόμματα.
Ώριμος ο κόσμος, κάργα πολιτικοποιημένος, όχι όπως ο πελάτης ενός απατεώνα μέντιουμ, μάγου, αστρολόγου. Ψηφίζει στις εκλογές για το εργασιακό, το ασφαλιστικό, το συνταξιοδοτικό, για τον πληθωρισμό, όλα αυτά τα πολύ σοβαρά θέματα που αφορούν άμεσα τον πελάτη του…κόμματος . Πόσο πάει το μαλλί, όμως; Πόσα λεφτά χρειάζεται ο πολίτης για να εξασφαλίζει τις υπηρεσίες των κομμάτων; Αυτό είναι άγνωστο. Αυτό δεν λέγεται. Αυτό δεν…βοηθάει τη λειτουργία της δημοκρατίας.
Ο αστρολόγος της γειτονιάς, το μέντιουμ της άλλης γειτονιάς δεν υπάρχει περίπτωση να ζητήσει προκαταβολή για την αμοιβή του, δυο και τέσσερα χρόνια πριν. Τα κόμματα, όμως, τσεπώνουν τις οικονομικές επιχορηγήσεις τους και τέσσερα και οκτώ χρόνια ενωρίτερα.
Τελικά. Μεγάλη ζημιά στη δημοκρατία κάνουν τα κοπρόσκυλα, λέω για τους «πολίτες» κάτω από τα μπαλκόνια που ουρλιάζουν στις κομματικές συγκεντρώσεις.
Διαβαστε ακομα: