Ελλάδα γαμημένη του 1895, ένα χρόνο πριν από τους πρώτους ολυμπιακούς αγώνες της σύγχρονης εποχής, στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Να μην αγνοούμε από ποιο μαντρί γεννηθήκαμε. Από ποιο πλανήτη της δημοκρατικής ξεφτύλας προερχόμαστε. Το πούστικο παλάτι δεν σταματά ποτέ να συνωμοτεί, να έχει πρώτο λόγο στις πολιτικές εξελίξεις, να θεωρεί υπόδουλο όργανό της κάθε κυβέρνηση.
Πρωθυπουργός ο Τρικούπης, αυτός προσπαθεί πραγματικά να εξευρωπαϊστεί, να αστικοποιηθεί ο δημόσιος βίος της χώρας. Ο βασιλιάς την έχει συνεχώς στημένη στον Τρικούπη. Κι όταν λέμε βασιλιάς εννοούμε τον κύριο μουνόπανο που τον στηρίζει τυφλά ο στρατός.
Αναλαμβάνει πρωθυπουργός υπηρεσιακής κυβέρνησης ο Θεόδωρος Δεληγιάννης, που διαλύει τη βουλή και προκηρύσσει εκλογές για τις 16 Ιουλίου, το 1895. Μετά από 66 χρόνια, επί Κωνσταντίνου Καραμανλή, η Ελλάδα γνώρισε εκλογές «Βίας και νοθείας». Επί Δεληγιάννη έγιναν εκλογές νοθείας και τρομοκρατίας. Και εξαγοράς ψήφων!
Δωροδοκήθηκαν κομματάρχες και στελέχη του Τρικούπη και τους τοποθετούσαν στους αντιτρικουπικούς εκλογικούς συνδυασμούς. Έμεινε στην Ιστορία το φοβερό γεγονός. Ένα λαμόγιο του κόμματος του Τρικούπη, Γουλιμής στο όνομα, πρώην βλαχοδήμαρχος, με 3 ψήφους διαφορά κέρδισε την έδρα στο Μεσολόγγι από τον Τρικούπη, ο οποίος επιτόπου υποχρεώθηκε να εξαφανιστεί από την πολιτική. Την κοπάνησε στις Κάννες κι εκεί πέθανε ένα χρόνο αργότερα. Το κόμμα του είχε μείνει μόλις με 20 βουλευτές.
Η συνέχεια. Με πλειοψηφία κερδίζει τις εκλογές ο Δεληγιάννης και ως άλλος Τσίπρας θέλει να κάνει ένα νέο διακανονισμό με τους δανειστές της Ελλάδος. Μην πάμε παρακάτω. Όχι άλλο πόνο.
Διαβαστε ακομα: