Εμείς, λέει ο παλαιάς κοπής πολιτικός, είμαστε με τους πολλούς. Κατ’ αρχήν δεν έχει καμιά σημασία με ποιους είναι κάποιος, με τους πολλούς ή τους λίγους, αν δεν έχει ικανότητες να βοηθήσει τους πολλούς ή τους λίγους. Μην αρχίσουμε να τραγουδάμε σαν τους Άγαμοι Θύται. Ο κάθε πίτουρας, επειδή απευθύνεται σε πίτουρες, πλάκώνει τις παπαριές ”Αγαπάω την Ελλάδα… ”, ”Το όνειρο μου είναι να βοηθήσω την πόλη… ”. Προσόντα διαθέτει; Αυτό δεν το συζητάμε. Στο survivor ή στο mastershef πήγε, κι αν ναι τι έκανε;

Τι θα πει ”Είμαι με τους πολλούς”; Θα πει Είμαι ενάντια στους λίγους. Ο ορισμός του ρατσισμού, είτε λες αυτό, είτε το κόντρα πλάνο. Παρακάτω. Πόσοι είναι οι πολλοί, πόσοι οι λίγοι. Χοντρικά οι λίγοι είναι το 10% και οι πολλοί στο 90%. Και ποιος ο στόχος του παλαιοκομματικού και διπλωματούχου λαϊκιστή όταν τάσσεται υπέρ του 90%; Ασφαλώς να μαζέψει ψήφους, όχι να ντουμπάρει την κατάσταση, να φτάσει στο 90% τους ”λίγους” και τους πολλούς να τους φθάσει να είναι στο 10%. Έστω να μετριάσει την αναλογία.

Με το σύνθημα ”Είμαστε με τους πολλούς” ο Μαυρογιαλούρος στήνει δίπολο. Τους πολλούς και τους λίγους. Ας το κάνουμε τρίπολο. Να βάλουμε στο λογαριασμό και τους μικρομεσαίους. Τη μεσαία τάξη. Τότε τα νούμερα διαφοροποιούνται. Χοντρικά οι ”πολλοί” είναι 30%, οι μικρομεσαίοι 60% και οι λίγοι, πάντα και σταθερά λίγοι, στο 10%.

Αν συνεχίσουμε την κουβέντα, κι όχι σε προεκλογική συγκέντρωση, όχι στο ”διάλογο” μπαλκόνι και πλατείας, με συνθήματα του πολιτικού σε πρόβατα, θα μπούμε σε πιο βαθειά νερά. Έχουμε και λέμε, λοιπόν.

Όταν λέει ”Είμαι με τους πολλούς” και πράγματι το εννοεί και δεν πουλάει πάλι σότο, είναι ξεκάθαρος: Θα τα παίρνω νταηλήκι από τους λίγους και θα τα δίνω στους πολλούς. Αυτό αλά Ρομπέν Δασών και Ζορό δεν αλλάζει την αναλογία του 90%-10%. Από την άλλη στρέφεται ενάντια στους πολλούς του 90%, διότι δυσκολεύει το 10% να οδηγεί την αγορά και να κρατάει τα όποια στάνταρ της. Η άνοδος του επιπέδου του 90% των πολλών ή του 30% με τους μεσαίους στο 60%, εξαρτάται από τη δυναμική του 10%.