Πιτσιρίκια στις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου, και επειδή είμασταν αλανιάρηδες και είχαμε στο αίμα τις αταξίες, την βρίσκαμε στις τελευταίες θέσεις, στα θρανία πίσω πίσω, μη μας βλέπει καθόλου η δασκάλα. Βλέπαμε, όμως, κάθε μέρα στον τοίχο τη φάτσα την αγριωπή του παπά, καδραρισμένη κι αυτουνού μαζί με τους άλλους ήρωες του 21.
Τι σόι παπάς να ‘ναι τούτος σκεπτόμουν με το μικρό μυαλό του μικρού παιδιού, να ανήκει στον έναν Θεό και να μπερδεύεται στις διαφορές ανθρώπων που έχουν τον έναν, τον ίδιο Θεό. Έχει και ένα περίεργο όνομα ο κερατάς, Γερμανός. Και γιατί αυτός να σηκώσει το λάβαρο της Επανάστασης, ο των Παλαιών Πατρών, κι όχι ο γίγαντας Κολοκοτρώνης.
Παραμύθι. Στις 25 ο Γερμανός ο Γ’ δεν βρισκότανε στην Αγία Λαύρα, άσε ότι ήταν από τους πρωταγωνιστές στο κίνημα της… μη Επανάστασης. Της αντεπανάστασης. Για το καλό, βέβαια, της Ελλάδος, ότι δεν ήρθε ακόμα η ώρα να τα βάλουν οι Έλληνες με τον σουλτάνο. Ότι δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή.
Γι’ αυτό μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία ο παπάς. Γι’ αυτό έπεισε να μπουν στο παιχνίδι, να γίνουν μέλη της συνωμοτικής Φιλικής Εταιρείας οι κοτζαμπάσηδες Ανδρέας Ζαίμης και Ανδρέας Λόντος. Να πιάσουν τα πόστα στην οργάνωση, να καθυστερούν τη δουλειά. Επειδή, μάλιστα, ήταν παίκτης ο Γιώργος, αυτό ήταν το όνομά του πριν φορέσει το ράσο, τον έκανε δεσπότη στα 35 του χρόνια ο μπάρμπας του και συγχωριανός του Γρηγόριος ο Ε’, ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
Την εποχή εκείνη, τα πριν από το 1821 χρόνια, ο πατριάρχης, ο θείος του Γερμανού, και οι δυο τους από την Δημητσάνα της Αρκαδίας, αφόριζε συνέχεια Έλληνες κλέφτες και αρματωλούς επειδή δεν καθόντουσαν καλά στον Οθωμανό. Με το που γίνεται μητροπολίτης ο Γερμανός, το 1806, άρχισε να ησυχάζει ο τόπος στην περιοχή του. «Αφήστε τις μαλακίες,…» είπε στους τσαμπουκαλήδες που είχαν όπλα «…δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με τους μεμέτηδες». Σούπερ ικανοποιημένοι οι αγάδες και οι μπέηδες με τον δεσπότη.
Μια λεπτομέρεια φοβερή και συνάμα αποκαλυπτική. Ο Γερμανός, που μπερδευότανε σ’ όλα, που ήθελε να έχει λόγο σ’ όλα, ξεκίνησε να πάει στην Ιταλία για να μαζέψει φράγκα για την Επανάσταση. Έκανε περισσότερο από ενάμισυ μήνα να φθάσει στην Αγκώνα, λόγω θαλασσοταραχής, λέει. Τέλος πάντων, επέστρεψε μετά από δύο χρόνια, το 1824 και συνέχισε τα ρουφιανιλήκια και να ντοπάρει τις διαμάχες των οπλαρχηγών. Τον συνέλαβε ο Γιάννης Γκούρας, άλλο κάθαρμα κι αυτός, τότε με την πλευρά των Κολοκοτρωναίων, μετά δολοφόνος του Ανδρούτσου.
Με εντολή του Γκούρα μεταφέρεται με τα πόδια ο Γερμανός μέσα στα χιόνια και πεθαίνει ο γιατρός που τον έχει από κοντά. Τρόμαξε ο Γκούρας! Δαίμονας ο δεσπότης, μάγος. Τον άφησε ελεύθερο και ο Γερμανός εξαντλημένος έφθασε μόνος του στο Ναύπλιο και ξανάρχισε τις ραδιουργίες του. Σκέψου μόνο τούτο. Για να τον βασανίσουν, να τον βάλουν να περπατάει στο χιόνι, πόσο άξιο τιμωρίας τον είχαν τον άνθρωπο του Θεού.
Διαβαστε ακομα:
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ…