Πολιτικός σημαίνει Κατηγορώ. Πρώτα αυτό, μετά όλα τα άλλα. Το σωστό είναι να πει κανείς ότι ισχύει μόνο το πρώτο. Το Κατηγορώ. Και γιατί, παρακαλώ; Μιλάμε δημοκρατικά. Και η δημοκρατία θέλει περισσότερους από έναν. Άρα, ο δημοκρατικός πολιτικός παίζει την αντιπαλότητα. δεν υπάρχει χωρίς τον άλλον. Γι’ αυτό ασχολείται περισσότερο, κυρίως με τον άλλον, με τον αντίπαλο.
Όλα έχουν την εξήγηση τους. Ε, αυτή δεν τη λένε. Το Γιατί η πολιτική παίζει μπάλα στην κόντρα. Στην αντιπαλότητα. Άμα το πούμε αυτό, τότε τέρμα. Τότε πέφτει το ξεβράκωμα.
Ο κόσμος, ο πολύ κόσμος γουστάρει τον καυγά. Για το πάπλωμα και για την κουβέρτα, τα σεντόνια και τα μαξιλάρια. Δεν θα κολλήσουμε σ’ αυτο. Κόντρα να βλέπει ο άλλος και να αισυάνεται γίγαντας και πρώτος. Έτσι είναι. Για μένα, σου λέει, τον τεράστιο, τον μέγιστο, πλακώνονται δαύτοι.
Έτσι που λες, μάστορα. Ο πολιτικός είναι για τον λαό. Αυτός, ο λαός είναι η πελατεία του πολιτικού. Αν, λοιπόν, ο πελάτης ενδιαφερόταν για την ουσία του πράγματος, όχι το θεαθήναι, τότε και ο πολιτικός θα έπαιζε διαφορετικά. Θα έλεγε αυτός είμαι, δεν θα έλεγε ότι ο απέναντι είναι ο έτσι και ο αλλοιώς.
Διαβαστε ακομα: