Ντροπή. Να κατηγορούν τα κόμματα γιατί άλλα λένε κι άλλα κάνουν. Η αδικία. Να χαρακτηρίζουν κωλοτούμπα έναν πολιτικό. Έναν πρωθυπουργό επειδή ο φουκαράς πριν τις εκλογές τα έλεγε όπως ήθελε να τα ακούσει το ακροατήριο. Οι ψηφοφόροι. Τι, δηλαδή! .Να τα έλεγε έτσι που θα δυσαρεστούσε τον κοσμάκη; Όχι, βέβαια.
Και γιατί δεν είναι συνεπής ο πολιτικός μετά την εκλογή του. Όταν γίνει κυβέρνηση. Είμαστε στα θρανία του δημοτικού. Μόνο για τα ανήλικα είναι τόσο εύκολες ερωτήσεις. Γιατί οι πρωθυπουργοί δεν κάνουν όσα, έστω τα μισά απ’ όσα υποσχόντουσαν προεκλογικά.
Πρώτα πρώτα για να κάνεις χρειάζεται να δουλέψεις. Να αφοσιωθείς. Ο πολιτικός έχει μάθει να κάνει μόνο με το στόμα. Αν βάλει κάτω τον κώλο του να εργαστεί θα χάσει τη μπάλα. Θα ξεκόψει από τον λαό. Από τον πελάτη του.
Το να λες είναι εύκολο. Το δύσκολο είναι να κάνεις. Και το πιο δύσκολο να κάνεις αυτά τα ίδια που έλεγες ότι θα κάνεις. Τα αέρα πατέρα χαρτοπόλεμος. Τα μπουρδοειδή, που δεν γίνονται. Κι αν γίνουν, θέλουν χρόνο, δηλαδή χρόνια.
Άδικο να κατηγορείται ο αρχηγός κόμματος επειδή πουλάει παραμύθια. Προσφορά κάνει στον λαό. Τι θέλει ο λαός; Όραμα, ελπίδα, μπαλαμούτι. Αντί, λοιπόν, να αναγνωρίζεται το μπαλκονάτο… έργο των πολιτικών, θέλουν και τα ρέστα.
Διαβαστε ακομα: