Παρέλαση της 25ης Μαρτίου του 1821. Το πρώτο, περιμένεις σοβαρότητα. Είναι η εθνική σου γιορτή. Το δεύτερο, περιμένεις σοβαρότητα και οργάνωση. Και τι τρως στη μάπα; Καραγκιοζιλίκια. Από τον ίδιον τον πρωθυπουργό. Θυμάμαι τον Τσίπρα φρεσκοπρωθυπουργό ακόμα στην παρέλαση του 2015. Καθόταν (φώτο) στην… άκρη της εξέδρας κι όχι στο κέντρο.
Για να μην έχει δίπλα του τον αρχιεπίσκοπο της Ελλάδος. Παρίστανε τον… αντισυστημιτικό. Θέατρο σκέτο. Επιθεώρηση στο Δελφινάριο. Ο καραγκιοζισμός. Αυτό είναι. Ότι εγώ δεν είμαι Σαμαράς. Και το αποδεικνύω στην… πράξη με κωλομπαρίστικα πράγματα. Όχι επί της ουσίας. Ο προηγούμενος πρωθυπουργός φορούσε γραβάτα, εγώ όχι. Ο προηγούμενος, ο κάθε προηγούμενος ορκιστήκανε με παπά, όχι εγώ.
Αυτά δεν είναι δημοκρατικά πράγματα. Δημοκρατία είναι να έχει ο καθένας τις απόψεις του. Σεβαστό να είναι κάποιος άθεος. Σεβαστότατο. Όπως σεβαστότατο είναι να μη θέλει παρέλαση. Αυτό είναι δημοκρατία. Και είναι πολιτική ασυνέπεια να κάνεις όσα δεν σε εκφράζουν και δημόσια ως κόμμα και ως άτομο τα έχεις γνωστοποιήσει.
Καραγκιοζισμός είναι των συριζαίων όλες αυτές οι μαλακίες που είχαν αμολύσει από τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις για να δικαιολογηθούν γιατί έγιναν παρελάσεις και επί κυβερνήσεώς τους.
Ένας κάργας στην κουλτούρα νέος άνθρωπος, γύρω 30 χρονών συριζαίος, σ’ ένα πάνελ ιδού πως αντέδρασε σ’ έναν γραβατωμένο παρελασάκια: «Σας ενοχλούν οι παρελάσεις;». Αυτό λέγεται πολιτική αλητεία. Θρασύτητα στα όρια της αλητείας. Εγώ αν ήμουν στο πάνελ θα του έλεγα του συριζαίου:
– Μ’ ενοχλεί να είσαι εναντίον των παρελάσεων και να κάνεις παρέλαση. Δεν μ’ ενοχλεί η θέση σου υπέρ της κατάργησης της παρέλασης. Άποψη σου, δικαίωμά σου. Μ’ ενοχλεί να είσαι άθεος και να πηγαίνεις στον αρχιεπίσκοπο να ζητάς την ευχή του. Αυτό είναι καραγκιοζισμός. Γελοιότητα. Μ’ ενοχλεί να προσπαθείς με απίθανους καραγκιοζισμούς να μου δείξεις ότι είσαι… κάτι άλλο. Κι αυτό φοβάμαι ότι το πληρώνω.
Διαβαστε ακομα: