Τη δέσμευσή του ότι «μια προοδευτική κυβέρνηση με κορμό τον Σύριζα θα ακυρώσει τη Ρυθμιστική Αρχή που ψηφίστηκε προχθές στη Βουλή και κυρίως θα ακυρώσει κάθε πρόθεση, κάθε σκέψη για ιδιωτικοποίηση του δημόσιου αγαθού που λέγεται νερό». Αυτά τα κωμικά από τον Αλέξη Τσίπρα. Κωμικά, βέβαια. Εντελώς κωμικά.
Από μια άποψη ο πολιτικός είναι να τον λυπάσαι. Και, βέβαια, δεν είναι σωστό να τον σχολιάζεις αφήνοντας στην άκρη την πλατεία του. Την πελατεία του. Όλους αυτούς που από κάτω, στην πλατεία τον ακούνε και τον χειροκροτούνε. Αν μιλάμε σοβαρά, η κατάρα είναι η πλατεία, όχι το μπαλκόνι, ο πολιτικός, σκέτος καραγκιόζης που λέει το ποίημα του κουνώντας χέρια και με το ηλίθιο χαμόγελο στα χείλη.
Θα σκίσω τα μνημόνια είχε πει ο Τσίπρας. Δεν τα έσχισε, αλλά υπέγραψε κι άλλο. Το τρίτο, το πιο ζόρικο μνημόνιο. Κι όμως συνεχίζει να παρλάρει. Θα σχίσω τούτο και το άλλο, εγώ ο προοδευτικός. Του συστήματος είναι κι αυτός και παριστάνει τον αντισυστημικό. Γιατί, όχι. Τι να πει ο αξιολύπητος, Ότι είναι μια από τα ίδια;
Στη φώτο, ο πρόεδρος του Σύριζα πίνει μόνο… κρατικό νερό
Διαβαστε ακομα: