Περπατούσε σκυφτός, σέρνοντας τα πόδια του. Έφταιγε η ηλικία ή η διάθεσή του; Προφανώς και τα δύο. Για την ηλικία δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα. Αλλά μήπως θα μπορούσε να αλλάξει την διάθεσή του, όταν γύρω του συμβαίνουν γεγονότα τόσο δυσάρεστα;

Έβλεπε και τους νεότερους γύρω του. Πού ήταν το κέφι, η διάθεση, το πείραγμα; Σύμφωνοι, αυτοί δεν έσερναν τα πόδια τους – αλλά ούτε φώναζαν τις συνηθισμένες κραυγές τους. Ακόμα και κάτι πιτσιρικάδες που είχαν απλωθεί στην αλάνα για να παίξουν ποδόσφαιρο κρατούσαν την μπάλα στα χέρια τους.

Αργότερα, όταν συνάντησε την παρέα του – συνομήλικοι οι περισσότεροι – πάλι σκοτεινή είδε την όψη τους. Οι τράπουλες είχαν απλωθεί στο τραπέζι – αλλά κανείς δεν έπαιζε.

Κέφι – τι κέφι; Είπε ο γηραιότερος. Εγώ έχω κάθε νύχτα εφιάλτες. Άρχισαν με τους σεισμούς της Τουρκίας και μόλις είχαν αρχίσει να ξεθωριάζουν, ήρθαν τα Τέμπη και με αποτέλειωσαν.

Η συζήτηση για τα Τέμπη έπιασε αρκετή ώρα . Όλοι κάτι είχαν ακούσει από μία έμπιστη πηγή, όλοι κάτι είχαν διαβάσει στις εφημερίδες, όλοι ήξεραν κάποιον που ήξερε κάποιον…

Ο άνθρωπός μας κατάλαβε πως δεν έχει πρέφα απόψε, ούτε άλλα παιχνίδια. Ακόμα και ο καταστηματάρχης αντί να σερβίρει κανένα ποτό είχε φέρει κοντά την καρέκλα του να ακούει τα νέα.

Τα νέα δεν ήταν νέα. Μέρες πολλές τα έγραφαν οι εφημερίδες, τα έπαιζε το ραδιόφωνο – ακόμα και τα κινητά. (Καινούργια πηγή ειδήσεων που τελευταία διαβάζεται πολύ).

Χωρίς να τον προσέξει κανείς, ο άνθρωπος μας κίνησε να φύγει. «Φαίνεται» σκέφθηκε, «πως τα Τέμπη θα απασχολήσουν τους Έλληνες για πολύν καιρό».

Δεν ήταν φυσική καταστροφή, δεν ήταν το Μάτι. Εκεί κάποιος ανόητος έβαλε φωτιά στο βουνό η οποία κατέβηκε όπως φυσούσε ο άνεμος, ενώ οι ακόμα πιο ανόητοι αστυνομικοί και πυροσβέστες εγκλώβισαν τους ανθρώπους έτσι ώστε να καούν μέσα στα αυτοκίνητά τους, τα σπίτια τους, ή τους ώθησαν προς τη θάλασσα και τον πνιγμό.

Αντίθετα το θέμα των Τεμπών το επεξεργάζονταν μεγάλες εταιρίες κρατικές και ιδιωτικές που χρειάστηκαν πολλά χρόνια και σκληρή αδιαφορία για να  δημιουργήσουν το φρικτότερο ατύχημα στην ιστορία του Ελληνικού Κράτους.

Καλά θα κάνει ο Πρωθυπουργός να αναβάλλει τις εκλογές. Η σκιά των Τεμπών πέφτει επάνω του – καμία αύξηση σε χαμηλοσυνταξιούχους δε θα την επισκιάσει. Κανείς δεν θα την σβήσει εύκολα – αφού επέζησε το πρόβλημα για δεκαετίες. Όπως παίζαμε με την παιδική μας τράπουλα, ο άτυχος τελευταίος μένει με τον «Μουτζούρη»…