γράφει ο στήβεν αβραμίδης
Προσωπικά δεν εκτιμώ ότι οι εκλογές είναι τόσο κρίσιμες όσο παρουσιάζονται. Το μόνο στοίχημα είναι η αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος ή η πιθανή συνεργασία του με κάποιους από τους τριτοτέταρτους. Η ζωή ποντάρει πολλά στην χρυσή μετριότητα και δεν πολυγουστάρει ιδιαίτερες προσωπικότητες. Αν αποτύχαινε ο Μητσοτάκης, τότε θα είχε χτθπήσει η φτωχοποίηση και θα το ‘ριχναν στη μετανάστευση και οι συνταξιούχοι.
Εντυπωσιακός ο θρονιασμός του Σύριζα στην αντιπολίτευση. Λάβε υπ’ όψιν και τους άλλους, Βαρουφάκης, Ζωή, Λαφαζάνη και σία, που όλο κάτι θα τσιμπήσουν κι αυτοί – δηλωμένοι παραδοσιακοί αριστεροί ή γιαλαντζί ροζ. Κάτι Ποτάμια, Λεβέντηδες και ναζιστές εξαφανίστηκαν και δεν πρόκειται να ξανανοίξει ο κύκλος τους. Και ο νοών νοείτω, αν νοεί όποιος δεν μπορεί, όποιος πιστεύει ότι ανήκει στους πολλούς τους οποίους δήθεν θέλησε να ξυπνήσει ο Τσίπρας με το πιο άστοχο προεκλογικό σύνθημα, ότι εμείς είμαστε με τους πολλούς. Διότι απλούστατα οι πολλοί έχουν ανάγκη τους λίγους. Οι λίγοι θα επενδύσουν κι αυτοί θα ανοίξουν θέσεις εργασίας. Εκεί θα πάνε για δουλειά οι πολλοί. Αν βέβαια θέλουν να αλλάξουν την δεδομένη ελληνική νοοτροπία, που είναι κάποιος άεργος διορισμός στο δημόσιο. Χωρίς προοπτικές μεν αφού αυτό διοικείται από ξένους πλέον, αλλά χωρίς και κάποια αξιολόγηση. Γεγονός βέβαια που από μόνο του θα έπρεπε να καταργήσει και την ισότητα της ψήφου, για να μην πω και κάτι πιο βαρύ για όλους εκείνους που βλέπουν μέλλον με την πολιτική της δημόσιας ελεημοσύνης, η οποία οφείλεται στην αφαίμαξη την οικονομική αυτών που δεν είναι κρατικοδίαιτοι.
Το ποσοστό που αναλογεί στον Τσίπρα είναι τεράστιο για κάποιον που δεν έχει διοικήσει ούτε περίπτερο. Για έναν πολύ κακής ποιότητας ηθοποιό, που παρίστανε τον αριστερό ενώ είναι φτειαγμένος για κοχίμπα και κότερα, γνήσιος προδότης των παλιών του συντρόφων, και πατέρας του πιο αντιδημοκρατικού και του πιο αντιαισθητικού κυβερνητικού παιχνιδιού με κάποιον Καμμένο και τώρα ενός μετασχηματισμού κούφιου από απλή ιδεολογική ενόραση. Που φυσικά δείχνει ότι ο μέσος Έλληνας ψηφοφόρος είναι πράγματι επικίνδυνος όταν πηγαίνει στην κάλπη.
Κι αυτό φυσικά το λέω και για εκείνους που μετακινήθηκαν και ψήφισαν την σημερινή κυβέρνηση. Δεν έχει διαφορά ο χούλιγκαν τι ομάδα υποστηρίζει (φώτο). Είναι ακριβώς το ίδιο με την ψήφο. Καμία πολιτική σκέψη, και τα πάντα σε ένα μίξερ μικρών ή μεγάλων συμφερόντων. Οι πολιτικοί δεν είναι υπηρέτες του λαού. Κομμάτι του λαού είναι και σκέφτονται το ίδιο.
Εγώ προσωπικά είμαι σίγουρος ότι δεν θα αλλάξει και κάτι, αφού αν άλλαζε, δύσκολα θα ξαναγίνονταν εκλογές. Και δύσκολα θα μπορούσε να αλλάξει κάτι κάποιο ελληνικό κόμμα σε ξένη επικράτεια αλλά και με ξένα χρήματα. Οπότε οι πολλοί ας έχουν την ελπίδα ότι αύριο θα βρέχει αστακούς χωρίς κανέναν κόπο. Και μακάρι να έχουν δίκιο, οπότε κι εγώ να μπορέσω να γίνω μουσουλμάνος και να περιμένω τα ουρί στον παράδεισο.
Διαβαστε ακομα:
Η DISNEYLAND ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΑ ΣΩΒΡΑΚΑ
