Μετά από λίγους μόνο μήνες στου Μαξίμου ο Αλέξης Τσίπρας έδειχνε πως είναι παλιοσειρά πρωθυπουργός. Έτσι φαινόταν. Δεν είχε αντίπαλο βαρβάτο και έμοιαζε πια κατεστημένο. Λες ήταν χρόνια κυβερνήτης, αλλά και σίγουρος πως θα ξαναεκλεγεί.
Κατεστημένο; Λέξη εχθρική για τον αριστερό. Κατεστημένο; Έννοια εμετική για τον αριστερό. Κι όμως το παιδί, λέω για τον Αλέξη, είχε συμπεριφορά καθεστωτική και αδίστακτα πηδούσε το ένα παλούκι καπάκι μετά το άλλο, αγκάθια που ήταν αδύνατο να τα διαχειριστούν πολιτικά κόμματα του κατεστημένου, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ.
Ένας Τσίπρας, μην το ξεχνάμε κι αυτό, που ήδη από την αντιπολίτευση είχε ήδη χαμηλώσει τους τόνους της αντιπαλότητας με την κυβέρνηση. Ήταν βέβαιος πως θα κερδίσει τις εκλογές, όποτε αυτές γινόντουσαν. Τελικά οι κάλπες στήθηκαν στις 25 Ιανουαρίου σα σήμερα, το 2015. Αν, λοιπόν, συνέχιζε να γαυγίζει σε υψηλούς τόνους ο συριζαίος, τότε ο κόσμος θα περίμενε να ήταν περισσότερο συνεπής στις τρακατρούκες που αμόλαγε.
Έβλεπε ο Τσίπρας, λοιπόν, όλοι το βλέπαμε πως τελείωνε ο Σαμαράς από την αδυναμία του να εκλέξει πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και πάντα αγραβάτωτος ο μελλοντικός πρωθυπουργός. Η απόλυτη συνέπεια σ΄ αυτό. Κανείς δεν θα τον κατηγορήσει ότι… συμβιβάστηκε, ότι φόρεσε θηλειά στο λαιμό. Πράγματι είναι ηρωϊκή η αντίσταση του Τσίπρα στη… γραβάτα. Κωλοτούμπες, προδότες των αρχών και των ιδεωδών του Σύριζα ήταν εκείνοι οι υπουργοί και στελέχη της… αριστεράς που κυκλοφορούσαν μ’ αυτό το αξεσουάρ, τη γραβάτα.
Δεν πέθανε ο αγραβάτωτος Τσίπρας που τα έδινε όλα κατά του μνημονίου, κατά της μνημονιακής συγκυβέρνησης, κατά της Μέρκελ, υπέρ της Ευρώπης των λαών. Κι όταν κέρδισε τις εκλογές για πρώτη φορά, τις πρόωρες εκλογές του 2015, όλα άλλαξαν στην Ελλάδα. Για μια φορά… ακόμα!!! Μ’ έναν ακόμα σωτήρα. Με νέες δεσμεύσεις για την αλλαγή.
Διαβαστε ακομα: