Για χρόνια και για όλο τον κόσμο ήταν ο Μεγάλος Αρχηγός. Ο απρόσιτος, και οι πιο σημαντικοί του κράτους, εννοώ του κόμματος, εκλιπαρούσαν να τους χαρίσει και μισό βλέμμα. Ο θεός της μεταμαοϊκής Κίνας. Της γκραν σουξέ καπιταλιστικής που κυβερνιόταν δικτατορικά από το κόμμα, το κομουνιστικό.
Το μοναδικό κόμμα στη μεγάλη χωρά. Που κι αυτό δεν έχει στόχο τον κομουνισμό, να κομουνιστικοποιήσει την κοινωνία, παρά μόνο να είναι καθεστώς. Άνευ αντιπολίτευσης. Δεν την έχουν ανάγκη. Κομουνιστής σημαίνει πεφωτισμένος. Κάτοχος της αλήθειας. Τι να του πει ο πάσα άλλος.
Στην Κίνα, λοιπόν, όπου απαγορεύονται οι πολιτικές ελευθερίες και έχουν επιτραπεί οι οικονομικές, ο Χου Τζινταο ήταν απόλυτος δικτάτωρ στο όνομα του λαού, βέβαια. Χωρίς πλάκα είχε δικαίωμα ζωής και θανάτου για οποιονδήποτε, ακόμα και για τον Νο 2 του κόμματος. Όπως το λέω.
Κι έγινε αυτό που έγινε. Στο Παλάτι του Λαού, στην πλατεία Τιεναμέν, σε συνέδριο του κόμματος. Μπροστά στα μάτια του νέου Γαμάω της Κίνας, του Σι Τζίνπιγκ, μέσα στη μεγάλη αίθουσα πήραν σηκωτό και τον έβγαλαν έξω τον πρώην Γαμάω, τον Χο Τζιντάο, που σήμερα αξίζει όσο μια πατσαβούρα.
Διαβαστε ακομα: