Μία από τις ιστορίες με πρωταγωνιστή τον Ναστραντίν Χότζα και γύρευε αν είναι αληθινή, ψεύτικη ή πλάστηκε έτσι όπως βρίσκεται σήμερα στα κιτάπια μ’ άλλες αμέτρητες του Τούρκου λαϊκού φιλόσοφου.
– Χότζα, σε παρακαλώ να μου δανείσεις το γάιδαρο σου…, του ζητάει γείτονας.
«Μετά χαράς!…» του απαντά παραμύθι φούρναρης ο Χότζας, «… αλλά πρώτα να ρωτήσω και τον ίδιον το γάιδαρο».
Τι να πει ο γείτονας; Ότι είσαι πεζεβέγκης, Χότζα μου, δεν θέλεις να με εξυπηρετήσεις και με περνάς μαλάκα, να χάψω πως θες ρωτήσεις το… ζώο.
Επιστρέφει από το στάβλο ο Χότζας σχεδόν περίλυπος: «Λυπάμαι, αλλά ο γάιδαρος αρνείται. Τον καταλαβαίνω τον δυστυχή, διότι τις προάλλες που τον είχα δανείσει στον Αμπτούλ ο γάιδαρος υπέφερε από την κούραση…».
Μετά από κανά μήνα ο ίδιος ο γείτονας ξαναζητάει δανεικό το γάιδαρο: «Μετά χαράς…» του λέει πάλι ο Χότζας «… αλλά δεν είναι εδώ, έχει πεταχτεί στο κόμμα, γιατί έχει ομιλία ο αρχηγός της αντιπολίτευσης…».
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ακούγεται από το στάβλο το γκάρισμα του τετράποδου. «Ντροπή σου, ρε, Χότζα, να μου λες ψέματα, σ’ είχα για φίλο…». τον κατσαδιαζει ο γείτονας. Δεν το βάζει κάτω ο Χότζας κι ατάκα με θυμό έχει λες έτοιμη την απάντηση:
– Δικιά σου η ντροπή! Να μην πιστεύεις εμένα και να πιστεύεις το γάιδαρο!
Τέλος ιστορίας. Αρχή άλλης ιστορίας. Οι πολίτες θεωρούν ψεύτη τον αρχηγό κόμματος, όταν αυτός γίνεται πρωθυπουργός. Ότι τους έλεγε ψέματα όσο ήταν στην αντιπολίτευση. Εγώ θα σου πω το λάθος τους. Θεωρούν γάιδαρο π.χ. τον Καραμανλή, τον Παπανδρέου, τον Τσίπρα, τον Μητσοτάκη. Κι όμως δεν έχουν δίκαιο. Η παρεξήγηση! Ο κόσμος θεωρεί ότι οι πολιτικοί είναι γάιδαροι, όταν γκαρίζουν υποσχέσεις και ελπίδες. Η πλάνη! Ακούνε γαϊδάρους και να νομίζουν ότι είναι οι πολιτικοί.
Διαβαστε ακομα: