Γίνονται φοβερά και τρομερά πράγματα, σχεδόν κάθε μέρα με το νταραβέρι με τους Τουρκία. Το ξέρετε. Ο ντουνιάς όλος το ξέρει ότι έχουμε ανοικτούς λογαριασμούς με τους απέναντι. Στρατός και μυστικές υπηρεσίες είναι στην τσίτα. Και τίποτα δεν γράφεται απ’ όσα απίστευτα και κινηματογραφικά συμβαίνουν, Καλώς! Δεν χρειάζεται να γραφτούν, ο κόσμος ας βολευτεί με την εγκυμοσύνη της κυρίας Ιωάννας Τούνη και το ολόσωμο μαγιώ της κυρίας Δανάης Μπάρκα.
Δουλειά κάνουν. Πως θα παγιδεύσουν η μια πλευρά την άλλη. Για ποιο λόγο; Να μας βρουν δικαιολογίες οι Τούρκοι και να μας πουν ότι είναι καλοί κι άγιοι και… αδικημένοι.
Μια περίπτωση. Πριν τρία χρόνια, τέτοιο καιρό, Αύγουστο μήνα, Τούρκος αξιωματικός της πολεμικής αεροπορίας παρουσιάστηκε στο αστυνομικό τμήμα της Καλύμνου και ζήτησε πολιτικό άσυλο από το ελληνικό κράτος. Τι κάνεις; Ρωτάω πως ξηγιέσαι. Τίποτα δεν κάνεις!
Δεν ξέρεις αν το έργο είναι γνήσιο. Αν είναι βρωμοδουλειά κυπατζήδικη του εχθρού. Στα χαρτιά μόνο η Τουρκία είναι σύμμαχος. Εχθρός προαιώνιος και δηλωμένος είναι η Τουρκία. Και το επιβεβαιώνει με τον πιο,,, φιλικό τρόπο καθημερινώς. Τι κάνεις με τον Τούρκο αξιωματικό, λοιπόν;
Ηθικά η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να δεχθεί τον Τούρκο που την κοπάνησε από το μεσαιωνικό καθεστώς του Ερντογάν. Μετά; Ο Ερντογάν θα απαιτήσει να του παραδώσουμε τον ”αποστάτη”(;), διαφορετικά θα το πάρει ανάποδα. Τι κάνεις;
Και να ξέρεις πως ο Τούρκος αεροπόρος δεν είναι στημένος, πάλι είναι ζόρικο να αποφασίσεις. Και ποιος θα πάρει επάνω του την ευθύνη; Να στείλεις πίσω τον φυγάδα; Ντροπή. Να του δώσεις άσυλο; Μπέρδεμα. Να το καθυστερήσεις; Μέχρι πότε. Μέχρι να πάρεις απάντηση από την αμερικάνικη πρεσβεία; Θα χρειαστούν τουλάχιστον επτά χρόνια να μάθεις – κι αν – ότι ο Τούρκος που ζητάει την ελευθερία του είναι σίγουρα πεντακάθαρος
Διαβαστε ακομα: