Το καλοκαίρι του 2001 η Ευρώπη της ειρήνης, του πολιτισμού και του ανθρωπισμού, βγάζει ντιρεκτίβα και ζητάει από τα κράτη μέλη της να φροντίζουν με ανοικτές αγκαλιές τους πρόσφυγες. Όσους για τον άλφα και τον βήτα λόγο υποχρεώνονται να ξεριζωθούν από το γενέθλιο τόπο τους. Μπουκάρει ο Πούτιν στην Ουκρανία και κόσμος και κοσμάκης εγκαταλείπει την πατρίδα τους και καταφεύγει στις ευρωπαϊκές χώρες (στην φώτο, Ουκρανοί φτάνουν στην Βόρεια Ελλάδα).

Όλες οι χώρες της Ευρώπης άνοιξαν τα σύνορα τους στους Ουκρανούς. Κι αυτό έγινε όχι διότι λειτουργεί ο ανθρωπισμός, ούτε διότι σέβονται το πνεύμα της Οδηγίας του 2001. Με τον τρόπο τους καταδικάζουν την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, τη χώρα που χωρίζει την Ευρώπη από την Ρωσία.

Πρόσφυγες είναι και οι Αφρικάνοι και οι Μεσανατολίτες, στους οποίους οι ευρωπαϊκές χώρες αρνούνται να τους νομιμοποιήσουν. Το ίδιο και η Ελλάδα, η οποία έχει ήδη αναγνωρίσει ως πρόσφυγες κοντά 25.000 Ουκρανούς, μετά την μπούκα της Ρωσίας. Καλά κάνει η Ευρώπη και η Ελλάδα, να έχουν αυτή ή την άλλη μεταναστευτική πολιτική. Μόνο που δεν είναι ίδια, όπως στους Ουκρανούς, και στους Σύρους, και τους Αφγανούς κι άλλους.

Φεύγει ο άλλος από την πατρίδα του, γιατί; Επειδή στα χώματα τους μπουκάρουν τα στρατά των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων δορυφορών τους. Τα προσφυγικά κύματα που προκάλεσε η ρωσική εισβολή είναι καλοδεχούμενα, όχι σαν εκείνα που προκάλεσαν Αμερικανοί και Ευρωπαίοι. 

 Συμπέρασμα. Η Ευρώπη δεν αντιμετωπίζει στα ίσα τον Πούτιν. Δεν στέλνει στρατό να ενισχύσει την άμυνα της Ουκρανίας. Πολεμάει πλαγίως τον τσάρο. Γι’ αυτό ενισχύει την Ουκρανία με όπλα και χρήματα.