Ο Μακρόν πήρε 27,60% και μ’ αυτό το ποσοστό κατά πάσα πιθανότητα θα ξαναγίνει αφεντικό στην Γαλλία. Ένας πολιτικός που δεν γεννήθηκε από κομματικό σωλήνα. Οικονομικά σπούδασε ο Μανωλάκης, δούλεψε χρόνια για τους Ρότσιλντ και κάποια στιγμή έγινε μέλος του σοσιαλιστικού κόμματος. Καμιά σχέση με την αριστερά, αλλά το σύστημα τον προετοίμαζε για τα δύσκολα. Χάνει ο δήθεν δεξιός Νικολά Ζαρκοζί, εκλέγεται ο δήθεν αριστερός Φρανσουά Ωλάντ και ο Μακρόν με την γιαγιά του Μπριτζίτ σε ρόλο γκόμενας γίνεται υπουργός οικονομικών.

Αλλαξε τίποτα στην Γαλλία επειδή έχασε ο ”δεξιός” λεχρίτης Σαρκοζί και εξελέγη ο ”αριστερός” γαμίκος Ωλάντ; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Με εκλογές δεν έρχονται οι αλλάγές. Αλλοίμονο. Μια πλάκα είναι οι εκλογές. Μια ασόβαρη κατάσταση. Τι, δηλαδή; Επειδή εκλέγεται κάποιος με ανατρεπτική ρητορική θα παίξει αλλοιώς σαν κυβέρνηση; Ούτε σε σήριαλ αυτά τα ανέκδοτα.

Η κυρία Μαρίν Λεπέν πήρε 23,41% και ήρθε τρίτη. Να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Δεύτερο κόμμα στις γαλλικές εκλογές είναι η αποχή. Το 25,1%. Άσχετος είναι όποιος υποστηρίξει την ανοησία ότι αυτοί που δεν πανε να ψηφίσουν είναι οι απολιτίκ. Απεναντίας! Οι περισσότερο πολιτικοποιημένοι είναι οι απέχοντες της κάλπης. 

Δεν πάνε να ψηφίσουν για να μην συμμετέχουν στην κοροϊδία. Γνωρίζουν πως δεν έχει καμιά σημασία ποιος θα εκλεγεί. Τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει αν εκλεγεί η Λεπέν, όχι ο Μακρόν. Βεβαίως αυτοί οι δυο είναι αντίπαλοι. Βεβαίως η εντύπωση είναι πως…. πολιτικά ανήκουν σε διαφορετικά στρατόπεδα. Υπεράνω, όμως, από κόμματα και ιδεολογίες είναι η εξουσία. 

Η εξουσία ορίζει το πως επί της ουσίας θα πολιτευτεί ο εκλεγμένος. Ο οποίος έτσι κι αλλοιώς δεν έχει περιθώρια παρά να λειτουργεί καθεστωτικά. Ευτυχώς, δηλαδή. Αν οι πολιτικοί με την εκλογή τους εφάρμοζαν τις παρπαδέλες τις καμαρωτές που σαλιαρίζουν δεν θα είχε μείνει τίποτα όρθιο.