Έχεις το σκύλο για φύλακα. Κάνει μια δουλειά. Έχεις τη γάτα να τρώει τα ποντίκια. Βγάζει κι αυτή το μεροκάματό της. Για παρέα άλλος υιοθετεί ένα ζώο. Ακόμα χώνει σε γυάλα ένα ψάρι για διακοσμητικό, σε κλουβί ένα πουλί να ακούει το κελάηδημά του. Αμολάει μια κότα να κάνει αβγά, μια κατσίκα να την αρμέγει γάλα, και άμα λάχει, τα σφάζει για το κρέας τους.
Τέλος πάντων, για κάποιο λόγο, για κάποια χρησιμότητα συντηρεί, μ’ ένα άλφα κόστος οικονομικό, ένα περιστέρι, μια χήνα, ένα κουνέλι, ένα γεράκι, ένα γάιδαρο. Ο ελληνικός λαός γιατί πληρώνει το ΚΚΕ;
«Μπεε…, μπεεε…» κάνει το πρόβατο. Κάτι άλλο περισσότερο δεν μπορεί να σου «πει». «Γαβ…, γαβ…» κάνει ο σκύλος. «Νιαου…, νιαου…» η γάτα. Το ΚΚΕ, όταν ανοίγει το στόμα του γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι θα σου πει «Ο λαός…», «Οι εργαζόμενοι…». Αυτά τα δύο. Τίποτα άλλο. Και απορείς, ρε γαμώτο. Είναι σωστό να επιχορηγεί το Δημόσιο, δηλαδή ο λαός, από την τρύπια τσέπη του ένα κόμμα και να μισθοδοτεί μαζί τους βουλευτές του, για να ακούγεται απ’ αυτούς, λες φωνή παπαγάλου, η ίδια και πάντα η ίδια κασέτα;
Ομιλεί ο σύντροφος γραμματέας ή ένα στέλεχος του κόμματος. Τι λένε; Ότι ο λαός υποφέρει. Τι έλεγε πριν από δέκα χρόνια το ΚΚΕ; Το ίδιο. Ο λαός υποφέρει. Πριν από 20 χρόνια; Το ίδιο. Πριν από 30 χρόνια; Είπαμε. Το ίδιο. Ότι ο λαός υποφέρει.