Τα γεγονότα κατ’ αρχάς. Τελειώνει ο πόλεμος, ο βου παγκόσμιος, το 1945 και το 1949 φτιάχνεται το ΝΑΤΟ. Μια πολεμική μηχανή πολυεθνική, κατά βάσιν αμερικάνικη και αμυντική. Μη τυχόν η Δύση δεχθεί επίθεση από την ανατολική Ευρώπη. Από την Σοβιετική Ένωση, δηλαδή.
Ο Χίτλερ έχει ψοφήσει, η Γερμανία, που ξεκίνησε τους δυο μεγάλους πολέμους, είναι εκτός παιχνιδιού και η Κίνα, στην πείνα και στη δυστυχία, δεν υπάρχει στο χάρτη.
Το 1952 μπαίνει στο ΝΑΤΟ η Ελλάδα και η Τουρκία. Το 1958 οι ανατολικοί, δηλαδή οι σοβιετικοί με τους δορυφόρους τους Πολωνία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Τσεχοσλοβακία φτιάχνουν το αντί -ΝΑΤΟ. Το είπαν Σύμφωνο της Βαρσοβίας, διότι οι τζίφρες των χωρών της ανατολικής Ευρώπης έπεσαν στην πρωτεύουσα της Πολωνίας.
Αφήνουμε τα γεγονότα και ερχόμαστε στις εκτιμήσεις. Στις έτσι και γιουβέτσι. Γενικά την εποχή του λεγομένου ψυχρού πολέμου θεωρούνταν πιο ισχυρό από το δυτικό μπλοκ, δηλαδή από το ΝΑΤΟ, το ανατολικό, το Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Αν μπλεκόντουσαν σε πόλεμο, θα υπερίσχυε το λεγόμενο Σιδηρούν Παραπέτασμα.
Επόμενο να είχαν στρατιωτική υπεροπλία οι ανατολικοί. Επειδή δεν ήταν σίγουρη για την ιδεολογική τους υπεροχή. Επειδή δεν ήταν σίγουροι ότι πολιτικά θα κέρδιζαν πόντους στην Δύση.
Όπως και να ‘χει, είναι θεωρητική η άποψη αναλυτών και ειδικών ότι ήταν πολεμικά περισσότερο ισχυρό του ΝΑΤΟ το Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Στο φινάλε, κάποια πράγματα λέγονται με σκοπιμότητα. Για να δικαιολογηθεί η αγορά νέων όπλων, προκειμένου να μη μειονεκτούμε σε σύγκριση με το στρατιωτικό συνασπισμό των απέναντι.
Κανείς δεν ξέρει την αλήθεια. Αν ο ρωσικός στρατός άργησε ή όχι να καταλάβει την Ουκρανία. Αν είναι ανίκανος, ικανός, μήπως είναι της πλάκας ο στρατός επί εποχής Πούτιν. Λέγεται κι αυτό, ότι είναι για τα μπάζα το πεζικό και τα τεθωρακισμένα της Ρωσίας. Την απάντηση δεν θα τη μάθει κανείς, κι αυτή δεν φαίνεται από την αποτελεσματικότητα και το χρόνο της επιτυχίας της εισβολής.
Διαβαστε ακομα: