Μία φορά κι ένα καιρό…, stop! Πάλι από την αρχή, πάμε… Θα ακούσουμε κανά παραμυθάκι; Όχι, βέβαια… Τότε γιατί το ξεκινάς, όπως ο παππούς όταν λέει μια φανταστική ιστοριούλα στον εγγονό του; Παραμύθι, ξεπαραμύθι, δώσε βάση στην ιστορία… Πάμε…
Ένας τύπος πριν λίγα χρόνια βγήκε στους δρόμους κι έκανε φοβερό σαματά. Από τα ξημερώματα άρχισε να φωνάζει με ντουντούκα: ”Πατριώτες, αδέλφια, σύντροφοι, πολίτες, όλοι αγαπημένοι μου, απόψε δεν θα νυχτώσει!… ”.
Κανένας δεν είπε ότι ο τύπος είναι για τα σίδερα. Δεν θα νυχτώσει; ”Ναι, αν με ψηφίσετε θα κάνω τη μεγάλη αλλαγή. Η ημέρα θα κρατάει συνεχώς! Θα γλυτώσετε έτσι τη ΔΕΗ. Θα καταργήσω και τον χειμώνα. Όλο το χρόνο, κάθε μέρα θα έχει ήλιο. Με ψηφίζετε και ξεχνάτε και τα έξοδα θέρμανσης”.
Κανένας δεν είπε ότι ο τύπος είναι απατεώνας. Τελικά, οι περισσότεροι πατριώτες, σύντροφοι, πολίτες, τον ψήφισαν και ο έτσι έγινε πρωθυπουργός. Μετά την εκλογή του η νύχτα ήρθε κανονικά. Όπως και ο χειμώνας ήλθε κανονικά.
Κι όμως, κανένας δεν είπε ότι ο πρωθυπουργός είναι παραμύθης. Κανένας δεν είπε ότι είναι πιο ψεύτης απ’ άλλους πολιτικούς. Με το δίκαιο τους, αφού όλοι οι υποψήφιοι πρωθυπουργοί παραμονές εκλογών έπαιρναν κι αυτοί τη ντουντούκα κι έλεγαν τα δικά τους απίθανα πράγματα. Ότι θα βρέχει ο ουρανός όποτε αποφασίζουν εκείνοι. Ότι θα ζει ο τόπος με δανεικά χωρίς να πληρώνει. Ότι δεν χρειάζεται να καταπολεμηθεί η ανεργία διότι το κράτος θα μπορεί να τους ζήσει όλους χωρίς να δουλεύουν. Τέτοια απίθανα.
Και ο λαός ψηφίζει τους αρχηγούς των κομμάτων οι οποίοι, τελικά, δικαιώνονται πάντα, όμως από την ανάποδη. Επειδή έρχεται η νύχτα και δεν ξαναφεύγει. Αντί να ζουν με μόνιμο ήλιο 24 ώρες το 24ωρο, τους έπνιξε σκοτάδι για κάποια χρόνια.
Διαβαστε ακομα: