Το λέω και είναι έτσι όπως το λέω. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς που βγήκαν στο δρόμο για να διαδηλώσουν την οργή τους για το χαμό του 21χρονου τσιγγάνου δεν είναι στα καλά τους. Να το πω αλλοιώς. Δεν είναι η λύπη που ένοιωσαν για το θάνατο κάποιου, όσο το τι αισθάνονται για την αστυνομία. Για το τι ”μήνυμα” ενάντια στην αστυνομία θέλουν να περάσουν στην κοινωνία.
Η δύναμη, η αιώνια δύναμη της μειοψηφίας. Ποια πλειοψηφία! Ένα αστείο, ένα ανήμπορο μέγεθος είναι στις λεγόμενες δημοκρατίες η πλειοψηφία. Ο πλανήτης κινείται από καταβολής με τις μειοψηφίες. Όχι ακριβώς με τις μειοψηφίες, αλλά για να είμεθα ακριβείς, με τις μειοψηφίες των μειοψηφιών.
Η πλειοψηφία είναι παρούσα με την παθητικότητα της. Απλά παρακολουθεί τις ακρότητες και τις φασιστικές συμπεριφορές της μειοψηφίας της μειοψηφίας. Ενός, δηλαδή, κομματιού από μια συγκεκριμένη μειοψηφία.
Ξεσηκώθηκαν ”αυθόρμητα” για το επεισόδιο στο Πέραμα. Είναι ψυχωσικοί, δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Βαρεμένοι. Η αστυνομία στο πνευματικό τους ρεπερτόριο είναι ταυτισμένη με καθεστώτα πεπερασμένα τα οποία εκείνοι θαρρούν πως κυκλοφορούν ακόμα και σήμερα. Είπαμε. Δεν είναι στα καλά τους, όμως αυτοί θαρρούν πως… αγωνίζονται.
Διαβαστε ακομα: