Δεν δέχομαι με τίποτα ότι η ταξιαρχία των επώνυμων στελεχών του ΠΑΣΟΚ ήταν αδίστακτα τομάρια. Απατεώνες, αρπακτικά, άτομα δίχως πολιτικό ήθος, κομματική συνέπεια, σκέτοι λούστροι στη διαπλοκή με τους μεγαλοεπιχειρηματίες, τους καναλάρχες, τους εκδοτάρχες. Όλα αυτά τα είδαμε αφού έγιναν κυβέρνηση το 1981, σα σήμερα 18 Οκτωβρίου.
Αυτή είναι η αλήθεια. Οργανώθηκαν στο ΠΑΣΟΚ από την επομένη της απόσυρσης της δικτατορίας, το καλοκαίρι του 1974 άτομα μ ιδεολογία, με διάθεση να προσφέρουν στον τόπο, να αλλάξουν την Ελλάδα, να ανεβάσουν την ποιότητα της κομματικής πολιτικής. Με τις αρχές τους, τις αξίες τους, κυρίως με τη συνέπεια τους.
Τι έγινε, όμως; Το ΠΑΣΟΚ, το νέο… κίνημα, το άφθαρτο κόμμα, στην πραγματικότητα ήταν Θύρα ποδοσφαιρικής καφρίλας. Το μόνο που πουλούσε με αρχηγό τον Ανδρέα Παπανδρέου ήταν η αντιπαλότητα. Επόμενο να συντηρείται με την αριστερή ρητορεία, την συνθηματολογία, να μην απολογείται για τις κωλοτούμπες του, διότι σταθερά, αποφασιστικά παρέμενε μακρυά από όσα είχε… δεσμευτεί όταν από το… μπαλκόνι υπέγραψε αέρα πατέρα χαρτοπόλεμος το… συμβόλαιο με τον λαό (φώτο).