Ο προπονητής τελείωσε την ανάλυση του παιχνιδιού στους παίκτες. Πως παίζουμε, τι κάνει ο καθένας. Και προκύπτει το απίθανο. Ο σέντερ μπακ μπροστά σ’ όλους λέει του προπονητή:
– Μίστερ, εμένα δώσε μου πλάνο σέντερ φορ.
Ο σκηνοθέτης της παράστασης διδάσκει- έτσι το λένε στο θέατρο – το ρόλο στον κάθε ηθοποιό. Μια τσούπρα της διανομής κρατάει τον δεύτερο λόγο, όχι αυτόν της πρωταγωνίστριας. Λέει, όμως, στον μαιτρ:
– Μίστερ, πες μου πως θα ήθελες να παίξω εγώ τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ο Τσίπρας είναι αντιπολίτευση και δεν ξεκολλάει πάνω από το 25%. Με τέτοιο ποσοστό δεν ξαναγίνεται πρωθυπουργός. Αν ξαναγίνουν εκλογές θα έχει πάλι το ρόλο της αντιπολίτευσης. Κι όμως παρουσίασε… κυβερνητικό πρόγραμμα. Μας δουλεύει; Όχι, βέβαια. Έτσι ξηγέται ο κάθε αρχηγός της αντιπολίτευσης.
Προγράμματα κυβερνητικά που ποτέ, μα ποτέ, δεν υλοποιούνται. Ούτε μια φορά στην Ιστορία, έστω ένας υποψήφιος πρωθυπουργός, εφάρμοσε τις… δεσμεύσεις του, τις εξαγγελίες του. Θυμίζω ότι πριν γίνει κυβέρνηση ο Τσίπρας, τον Ιανουάριο του 2015, είχε παρουσιάσει τον Οκτώβριο του 2014 ”κυβερνητικό” πρόγραμμα που το έγραψε κανονικά όταν εξελέγη.
Κανένας δεν ήταν τόσο σίγουρος όσο ο Τσίπρας πως δεν επρόκειτο ποτέ των ποτών να γίνουν πράξη οι παπαρδέλες που είχε ανακοινώσει προεκλογικά. Κι όμως! Ο κόσμος τον πληρώνει για να παίξει το ρόλο της αντιπολίτευσης κι αυτός θέλει να τον δουλεύει με το παραμύθι ότι του ταιριάζει γάντι να είναι ο πρωταγωνιστής του θιάσου.
Διαβαστε ακομα: