του Ανειδίκευτου Συνεργάτη
Λέει σήμερα το παραμύθι του ο Τσίπρας, το γνωστό άνοστο παραμύθι της εκάστοτε αντιπολίτευσης, αλλά δεν του βγαίνει. Γιατί; Επειδή το ίδιο παραμύθι βαριόνται να το ακούνε και τα μικρά παιδιά. Κι όταν δεν έχει δράκο, τότε είναι που το παραμύθι δεν πουλάει. Δεν κόβει εισιτήρια. Δεν γεμίζει πούλμαν.
Σάρωνε το παραμύθι των Συριζαίων την εποχή που είχε καταρρεύσει το δίδυμο ΠΑΣΟΚ- ΝΔ. Κι ήταν παραμύθι με έξι τουλάχιστον δράκους, όχι μόνο ένα… Τρεις εγχώριους, τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και τους βιομηχάνους και τρεις εισαγόμενους, την Μέρκελ, τον Σόιμπλε και τον Γιούνκερ. Με αφηγητές άλλοτε τον Βαρουφάκη, άλλοτε τον Τσακαλώτο και άλλοτε τον ίδιο τον Τσίπρα, το παραμύθι του Σύριζα χάλαγε κόσμο.
Σαν το παραμύθι του ΠΑΣΟΚ πριν 40 χρόνια. Σε κατάσταση έκστασης το 1981, οι ψηφοφόροι ψήφισαν τον Ανδρέα για να διώξει τις αμερικανικές βάσεις και να τους βγάλει από το ΝΑΤΟ και τον ξαναψήφισαν το 1985 μόλις πείστηκαν ότι ούτε τις βάσεις θα έδιωχνε, ούτε θα τους έβγαζε από το ΝΑΤΟ.
Το ίδιο συνέβη και με το παραμύθι του ΣΥΡΙΖΑ. Οι ψηφοφόροι ψήφισαν Τσίπρα για να πάρουν πίσω τις συντάξεις και τους μισθούς που είχαν περικοπεί από την κυβέρνηση Σαμαρά και αφού δεν συνέβη αυτό, ξαναψήφισαν Τσίπρα παρ ό,τι είχε ψηφιστεί στο μεταξύ το τρίτο μνημόνιο κι όλοι ήταν σίγουροι πως θα περικοπούν κι άλλο τα εισοδήματα τους.
Κάπως έτσι η Ελλάδα έμεινε χωρίς… δράκο. Γιατί να φύγει ο Μητσοτάκης, ακόμα κι αν δεν είναι αυτός που θέλουν; Για ποιο λόγο να επιστρέψει ο Τσίπρας, αφού δεν έδειρε κανέναν. Αφού κανέναν- στην Ελλάδα και στην Ευρώπη – δεν έβαλε στη θέση του. Δεν περνάει κανένα παραμύθι του Τσίπρα, όταν μ’ όλους τους υποτιθέμενους δράκους ο Τσίπρας όσο ήταν πρωθυπουργός έκανε αγκαλιές και φιλιά. Και σε κάποιους δράκους έχει ανοικτή την πόρτα στον Σύριζα για να πολεμήσουν μαζί το… δράκο Μητσοτάκη.
Διαβαστε ακομα: