Πορεία για τον Ζακ Κωστόπουλο. Στους δρόμους και για τον Δημήτρη Κουφοντίνα. Διαδήλωση για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Και για τη λεηλασία της φύσης, την προστασία των βουνών. Από αιτίες όσες θες. Χόμπυ να έχει ο άλλος να βγαίνει με την παρέα του να διαμαρτύρεται, να καταγγέλλει, να μην αφήνει να πέσει τίποτα χάμω.
Ή είναι αγωνιστές ή δεν είναι. Και επειδή με τέτοιες κινητοποιήσεις προχωρεί το λαϊκό κίνημα, του δίνουν και καταλαβαίνει. Με βροχή, με ήλιο κατακέφαλα, δεν καταλαβαίνουν τίποτα οι χομπύστες. Χωρίς πολλά, αρκεί ένα πρόχειρο πανό, άντε και μια ντουντούκα, αν είναι περισσότεροι από 17 άτομα. Πολύ καλύτερη μια πορεία, δηλαδή μια προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, από το να κάτσουν στην καφετέρια ή να παίξουν μπιλιάρδο.
Διαδήλωση και για τα περιοριστικά μέτρα της κυβέρνησης στην πανδημία. Αυτό είναι το σωστό. Όχι η απόφαση για την καραντίνα. Αν καταλαβαίνει ο άσχετος, αυτός που απέχει από τις αγωνιστικές εκδηλώσεις, συνήθως των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Το σωστό είναι μόνο αυτό το αίτημα της παρέας. Το οποιοδήποτε αίτημα.
Κι αν μια παρέα, για να κάνει κι αυτή την πλάκα της, διαδηλώσει για κόντρα αίτημα, κι αυτό σωστό θα είναι. Είπαμε. Το σωστό είναι να διαδηλώνεις, αδιάφορο επί της ουσίας για ποιο λόγο.
Στην Αγγλία, που είναι πιο προχωρημένοι, και έχουν δώσει μαθήματα αντικρατισμού, τις προάλλες δυο κορίτσια κατέβασαν το βρακί τους και μπροστά στους μπάτσους ούρησαν και αφόδευσαν. Η εν λόγω επαναστατική ενέργεια καταγράφηκε με φωτογραφίες και βίντεο, δείγμα αντιστασιακού οίστρου, και πλέον κοσμεί την Ιστορία των πεζοδρομιακών αγωνιστικών πράξεων του λαού.
Διαβαστε ακομα: