Το ένα μετά το άλλο γκάλοπ δίνουν το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα. Η ΝΔ κρατάει σταθερά απόσταση μεγάλη από τον Σύριζα. Το λες κι αλλοιώς. Πως το δεύτερο κόμμα στη Βουλή δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι. Γιατί; Ο Τσίπρας δεν παίρνει πόντους στην αντιπολίτευση. Γιατί, όμως;
Αφελής και εκτός πραγματικότητας είναι όποιος ισχυριστεί πως τα πάει περίφημα ο Μητσοτάκης και γι΄ αυτό διατηρεί τη διψήφια διαφορά από τον Σύριζα. Στην πολιτική, σ’ αυτό που αποκαλείται πολιτική, δηλαδή στον ανταγωνισμό των κομμάτων, άλλοι είναι οι κανόνες του σπορ. Ελάχιστη, ελαχιστότατη σημασία έχει ποια είναι η απόδοση στο γήπεδο των δυο αντιπάλων.
Ο λαός, αυτός ο σωρός που αποκαλείται και νοείται ως λαός, δεν κρίνει και δεν αποφασίζει ποιοτικά. Αξιοκρατικά. Στις κάλπες για να εκλεγεί η κυβέρνηση παίζεται το παρόν και το μέλλον του κόσμου, δεν πρόκειται για reality, όπου σε κάποιο βαθμό υπερισχύει ο καλύτερος.
Δεν τον γουστάρουν τον Σύριζα. Αυτή είναι η αλήθεια των δημοσκοπήσεων. Δεν επιβραβεύεται η ΝΔ, και η προτίμηση σ΄αυτήν δεν σημαίνει ότι ο κόσμος είναι ευχαριστημένος με την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Τα γκάλοπ λένε μ’ ένα στόμα: Δεν θέλουμε να επιστρέψει ο Σύριζα.
Κι αν το πάμε πιο μέσα, στο βάθος του κοχλία, θα βρούμε και το εξής: Οι αντισυριζαίοι, πρώην ψηφοφόροι κι όχι, χαρακτηρίζονται από φανατισμό. Από αντισυριζαίικη εμμονή. Θα φύγουμε από την Ελλάδα αν ξαναβγούν οι Πολλάκηδες και οι Καρανίκες.
Διαβαστε ακομα: