Ο Ρόλαντ Ρήγκαν, πρόεδρος των ΗΠΑ και ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ (φώτο), ηγέτης, λέει, της Σοβιετικής Ένωσης, ήταν στα πόστα τους στα τελευταία του λεγόμενου ψυχρού πολέμου, ανατολής και δύσης. Δεκέμβριο του 1987 οι δυο καραγκιόζηδες υπέγραψαν στην Ουώσιγκτον συνθήκη για τον περιορισμό των πυρηνικών εξοπλισμών και την καταστροφή των πυρηνικών κεφαλών.
Να πάμε στην ουσία. Ο Γκορμπατσώφ κάλεσε τον Αμερικανό cowboy στα παλάτια του Μεγάλου Πέτρου και εκεί, στη χλιδή τη βυζαντινή, στις τεράστιες αίθουσες που κρατούσαν αλησμόνητο έναν πεθαμένο κόσμο, ο Ρήγκαν έδειχνε τουρίστας. Κάποιος εφοριακός υπάλληλος χαμένος σε μια ατμόσφαιρα μαγική, με πίνακες μεγάλους στους τοίχους, έργα τέχνης και πορτραίτα παπάδων. Η φωτογραφική μηχανή έλειπε από τα χέρια του πλανητάρχη, για να τον πάρεις ξέμπαρκο τουρίστα.
Χαρτογιακάς και ο Γκορμπατσώφ, αλλά αυτός στο ανάκτορο έδινε την εντύπωση τσάρου. Ήταν στο φυσικό του χώρο. Μην υποβαθμίζουμε το θρησκευτικό στοιχείο που πήρε φωτιά με την αλλαγή στη Ρωσία. Με την καταδίκη του κομουνισμού, με την απόσυρση του κομουνιστικού κόμματος. Το φούντωμα της ορθοδοξίας δεν είναι άσχετο όταν βρίσκονται οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί ολόγυρα στην Ρωσία, σε χώρες που ήταν στο μπλοκ της Σοβιετικής Ένωσης. Αναγκαίος ο χριστιανισμός να λειτουργεί ως αντίβαρο. Κι αυτά δεν τα φροντίζουν οι Γκορμπατσωφ και Πούτιν, χθεσινοί και σημερινοί.
Ο Γκορμπατσώφ γεννήθηκε το 1931, σα σήμερα 2 Μαρτίου, και έπαιξε πολύ καλά το ρόλο του, προκειμένου να κρατηθεί όσο χρειαζόταν το χρεοκοπημένο μαγαζί, το οποίο δεν είχε αποφασιστεί να βαρέσει διάλυση. Τα έχουμε αναλύσει στον καιρό τους αυτά. Ποιος Γκορμπατσώφ, ένας δικηγοράκος κομματόσκυλο, που επελέγη από το Μάρτιο του 1985 να παίξει το σενάριο της περεστρόικας. Και γι’ αυτό του δώσανε το Νόμπελ Ειρήνης το 1990. Ηγέτης της μεγάλης χώρας ένας τυπάκος, κάτι ανάμεσα σε συνταξιούχο του ΤΕΒΕ και υποδιοικητή επαρχιακού σταθμού χωροφυλακής ή ελεγκτού σιδηροδρόμου. Η δε σύζυγος, η συντρόφισσα Ραίσα Γκορμπατσώφ θυμίζει κομμώτρια στο συνοικιακό κομμωτήριο Κίτσα.
Διαβαστε ακομα: