Το Φεβρουάριο του 2014 ο επαγγελματίας δημοσιογράφος Σταύρος Θεοδωράκης ίδρυσε το κομματικό κατάστημα με την επωνυμία «Το Ποτάμι». Ο πελάτης πρώτα ρωτάει πόσο κόστισε το καινούργιο μαγαζί στον μαλάκα, ένας είναι ο μαλάκας, από τότε που έσκασαν μύτη τα κόμματα. Και μετά, βεβαίως και βεβαιότατα, ρωτάει τι πρόσφερε στον μαλάκα όσα χρόνια είχε ανοικτά τα ρολά η κομματική μπουτικ ή το σουπερμάρκετ που κάνει κυβερνητικό πρωταθλητισμό.
Στο Ποτάμι μαζεύτηκαν διάφοροι ξέμπαρκοι, από άλλα κόμματα ή αβάπτιστοι ακόμα σε κομματική κολυμπήθρα, σοβαροί ή τυχοδιώκτες με δίπλωμα, όλοι με αγωνία να προσφέρουν στον μαλάκα. Ένα φρέσκο με άφθαρτο περιτύλιγμα αλλά με υλικά από τα παλιά πολιτικό κόμμα, πολιτική κίνημα, πολιτική μπούρδα. Επειδή για τα κόμματα, μεγάλα και τσοντοειδή πολιτική σημαίνει λέμε μπούρδες.
Ερώτημα. Το ερώτημα. Πόσο κόστισε στον ελληνικό λαό, αυτός είναι ο περί ου μαλάκας, όσο έρεε το Ποτάμι στα σκοτάδια της πολιτικής. Χωρίς τα χρήματα του μαλάκα δεν ασκείται ”πολιτική”. Δεν παράγεται ”πολιτική”. Άρα, το μείζον ερώτημα είναι πόσα λεφτά, γαμώ το στανιό μου, πλήρωσε και χωρίς να ερωτηθεί ο μαλάκας στα πέντε χρόνια του Ποταμιού. Που πριν το ξεράσει η πιάτσα έβγαλε βουλευτές, ευρωβουλευτές, έκανε παιχνίδι παρασκηνιακό κι όχι, νταραβέρι για την… κεντροαριστερά, κονόμαγε κρατικές επιχορηγήσεις, διόριζε κόσμο κλπ κλπ.
Οι ποταμήσιοι αυτολανσαρίστηκαν ως μεταρρυθμιστές, εκσυγχρονιστές, νεωτερίστες, φιλοαριστεροί, σολσιαδημοκράτες, φιλελεύθεροι, κι ένα άλλο σωρό ταμπέλες. Να κάνουμε ταμείο, όμως. Ο μαλάκας φορολογούμενος Έλλην πολίτης πόσο πλήρωσε τη ζημιά, λέω για το ρομαντισμό και τον τυχοδιωκτισμό και το… ρεαλισμό, την απάτη και το… όραμα ενός ακόμα μικρού κόμματος. Και πόσο ωφέλησε την Ελλάδα των μνημονίων και των Συμφωνιών των Πρεσπών.
Το τελευταίο. Κανένας πρωτοσέλιδος ή παρατρεχάμενος γάμα εθνικής παίκτης που πέρασε από το Ποτάμι βγήκε χαμένος επειδή εξαφανίστηκε το κλαμπ που άνοιξε ο δημοσιογράφος Σταύρος Θεοδωράκης. Όλοι οι… αντισυστημικοί του Ποταμιού βολεύτηκαν στο σύστημα της κομματικής αγοράς.
Διαβαστε ακομα: