Και μένα δεν μ’ αρέσει η αστυνομία. Δεν έχω τίποτα με τους μπάτσους, αλλά η ύπαρξη τους υπενθυμίζει στον καθένα ότι κυκλοφορούν κακοποιοί. Το ζήτημα δεν είναι αν η μπατσία κάνει καλά ή όχι τη δουλειά της. Αν τσακώνει τους κακοποιούς.
Δεν μ’ αρέσει και ο στρατός. Είναι, όμως, απαραίτητος διότι ο άνθρωπος είναι ατελής. Ο μαλάκας δεν έχει σταματήσει να ασχολείται με τον γείτονα. Αφού, λοιπόν, οι ανθρώπινες κοινωνίες, τα ανθρώπινα κράτη μιλάνε νοσηρά και τοξικά για πατρίδες και προγονικά δικαιώματα, μπαίνει στο παιχνίδι ο στρατός.
Συμβολική κατάληψη στο Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης από φοιτητές, οι οποίοι διαφωνούν με τη σύσταση ”πανεπιστημιακής αστυνομίας”. Και ποιος, ποιοι θα σταματήσουν τις εγκληματικές πράξεις μέσα στα πανεπιστήμια; Το περιβόητο πανεπιστημιακό άσυλο έχει καταργηθεί, κι όμως η αστυνομία δεν καθαρίζει τη μπουγάδα όποτε φοιτητές συνεχίζουν να το κάνουν μπουρδέλο. Επειδή ο πρύτανης κωλώνει να καλέσει την αστυνομία. Επειδή και να κληθεί η αστυνομία κάνει το κορόιδο.
Αντιληπτό πως οι αναρχικοί, ή όπως να τους πει κανείς, είναι καθεστώς. Είναι κράτος εν κράτει. Για πλάκα φτάνουν σε αξιόποινες πράξεις, σε καταστροφές, σε νταηλήκια και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Οι ίδιοι, λοιπόν, είναι εκείνοι που προκαλούν το κράτος να φροντίσει να προστατεύσει τα πανεπιστήμια από τις αλητείες τους.
Διαβαστε ακομα: