Στο ντούκου πέρασε ο… ανασχηματισμός, που κακώς τον λένε έτσι. Όποιον υπουργό κι αν αλλάξει ο πρωθυπουργός, όσους κι αν διορίσει, η κυβέρνηση δεν… ανασχηματίζεται, ούτε… αναδομείται, όπως έλεγαν οι πασόκοι στα χρόνια της κυριαρχίας τους. Όταν είχαν το μονόπωλιο της εξουσίας.
Στο ντούκου πέρασε ο… ανασχηματισμός, διότι έκανε μικρότερο θόρυβο, πολύ μικρότερο απ’ αυτόν που προηγήθηκε της αλλαγής 3-4 προσώπων. Αυτό, άλλωστε, επί της ουσίας είναι ο λεγόμενος ανασχηματισμός. ”Φύγε εσύ… , έλα εσύ”. Χωρίς πραγματικά κριτήρια επιλογής.
Δεν έχει ανάγκη το σύστημα την αξιοκρατία. Πάει μια χαρά και δυο τρομάρες και χωρίς να παράγεται κυβερνητικό έργο. Αντέχει η κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση την προσωπική αποτυχία κάποιου ή κάποιων υπουργών. Το λες και διαφορετικά, ο κόσμος δεν λειτουργεί σαν κριτική επιτροπή σε reality όπου βαθμολογεί τον παίκτη, και στέκεται στην λεπτομέρεια γι’ αυτό και για εκείνο.
Το πλέον αηδιαστικό. Στις εκλογές ο κόσμος ψηφίζει και ξαναστέλνει στη Βουλή τον απολύτως και ολοκληρωτικά αποτυχημένο υπουργό.
Διαβαστε ακομα: