Αμερικάνικες εκλογές. Δυο οι αντίπαλοι. Πάντα. Και επειδή είναι αντίπαλοι, το σύμπαν τους θεωρεί… διαφορετικούς. Ότι ο ένας εκπροσωπεί το μαύρο κι ο άλλος το άσπρο. Για τέτοια κοροϊδία. Το δημοκρατικό κόμμα ενάντια στο ρεπουμπλικάνικο κόμμα. Τέτοιο σότο. Κι όμως, τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο για πολλούς πολιτικοποιημένους επικρατεί η… βεβαιότητα, ότι άλλο είναι το ένα, άλλο το άλλο.
Τότε, ωρέ χαϊβάνια, θα επανέλθει η δημοκρατία στην πλανηταρχία, αν κερδίσει το δημοκρατικό κόμμα. Από την άλλη, αν ξανακερδίσει το ρεπουμπλικάνικο, τότε θα χάσει πάλι η δημοκρατία και θα κερδίσει το λαϊκό καθεστώς. Ρεπουμπλικάνικο κόμμα σημαίνει λαϊκό κόμμα.
Παρωδία της δημοκρατίας είναι οι εκλογές. Επειδή αντίπαλοι δεν είναι τα κόμματα, και… όποιες αρχές και αξίες κουβαλούν, αλλά τα… πρόσωπα. Τα δυο πρόσωπα, του Τραμπ και του Μπάιντεν. Και όποιος εκλεγεί, δεν υπάρχει διαφορά. Τι, δηλαδή; Κέρδισε ο Ομπάμα του δημοκρατικού κόμματος κι άλλαξε κάτι, και ποιο είναι αυτό; Κερδίζει ο Τραμπ και στις ΗΠΑ άλλαξε η πολιτική της εντός κι εκτός έδρας;
Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Αλλοίμονο. Το αποτέλεσμα των εκλογών να ορίζει τούτο και το άλλο στη χώρα και στον πλανήτη, επειδή στην κάλπη περισσότερα ψηφοδέλτια είναι σ’ αυτόν κι όχι στον άλλον υποψήφιο πρόεδρο.
Διαβαστε ακομα: