Όταν κάποιος βάλει στο στόμα του τη λέξη ”Δίκαιο”, την έκφραση ”Διεθνές δίκαιο”, μου ΄ρχεται να βγάλω ό,τι έχω στο στομάχι. Δεν μπορώ άλλο να ακούω αυτό το ανέκδοτο περί διεθνούς δικαίου. Μια ανύπαρκτη ιστορία. Το διεθνές δίκαιο είναι μια εφεύρεση των ισχυρών, που την χρησιμοποιούν μόνον αν τους συμφέρει. Ποτέ, από καταβολής μέχρι σήμερα, κανένας μικρός δεν επέβαλε κανένα διεθνές δίκαιο.
Η Τουρκία του Ερντογάν έχει μπει κάποιες φορές, όχι μονάχα μια, μέσα στη Συρία, δηλαδή σε έδαφος ανεξάρτητης χώρας. Νταηλήκι. Όποτε γουστάρει ο Ερντογάν στέλνει τζιχαντιστές και όπλα και στρατιωτική βοήθεια στη Λιβύη. Νταηλήκι. Στα ίσα παραβιάζει σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ. Νταηλήκι. Έκανε γεωτρήσεις με συνοδεία πολεμικών πλοίων στην ΑΟΖ της Κύπρου, που δίνω την πληροφορία είναι επίσης ανεξάρτητο κράτος, όχι επικράτεια της Τουρκίας, Νταηλήκι.
Ποιο διεθνές δίκαιο; Ο Ερντογαν οριοθέτησε θαλάσσιες ζώνες εκτός Τουρκίας με βάση το… τουρκολιβυϊκό μνημόνιο. Κατά παράβαση του… διεθνούς δικαίου. Νταηλήκι.
Ποιος προστατεύει το Διεθνές δίκαιο; Ο κανένας. Ποιο όργανο παρεμβαίνει σ’ όποιον γράφει νταηλήκι το Διεθνές δίκαιο; Το κανένα.
Κι όμως! Από το στόμα των Ελλήνων επίσημων κρατικών λειτουργών δεν λείπει αυτή η αστειότητα περί του διεθνούς δικαίου.
Διαβαστε ακομα: