Δεν το κατάλαβα ποτέ. Δεν μ’ έχουν πείσει οι θαυμαστές της μακαρίτισσας Μελίνας Μερκούρη, ότι ήταν οοοοόλα τα σπουδαία και ωραία με τα οποία δεν έχουν σταματήσει να την πιστώνουν είναι αρκετά για να την αντιμετωπίζουν σα θρύλο. Σα μύθο.
Η κουβέντα με την ευκαιρία των εκατό χρόνων από τη γέννηση της Μ.Μ. (1920) που πέθανε το 1994 αλλά δεν ξεχνιέται. Κάθε χρόνο την θυμούνται για τούτο και το άλλο για να την δοξάσουν. Και φέτος πολύ περισσότερο, με εκδηλώσεις στη μνήμη της.
Αγόραζε, λέει, σουβλάκια από το δρόμο η Μελίνα, τόσο απλή ήταν, παρ’ ό,τι από σόι αριστοκρατικό. Και κουλούρι από τον κουλουρά στη γωνία. Η μαγκίτισσα, η αγωνίστρια, η αντιστασιακή στη χούντα. Όταν της αφαίρεσαν την ελληνική ιθαγένεια είπε στον Παττακό ”Εγώ είμαι Ελληνίδα και Ελληνίδα θα πεθάνω, ενώ εσύ είσαι φασίστας”.
Γραφικότητες. Τι θα πει Είμαι Ελληνίδα και Έλληνας; Και στην Ελλάδα υπάρχουν φασίστες. Και αριστεροί φασίστες, και δεξιοί φασίστες. Φασίστες που θαρρούν πως τους βρίζεις αν τους χαρακτηρίσεις δεξιούς ή αριστερούς. Και πράγματι αισθάνονται περήφανοι που είναι φασίστες, και δεν είναι αριστεροί, ούτε δεξιοί. Υπάρχουν, όμως, δεξιοί και αριστεροί με γνήσια φασιστική συμπεριφορά.
Δεν λέω, η Μελίνα ήταν άτομο ζεστό, αυθόρμητο, αβανταδόρικο επικοινωνιακά, αλλά τι έκανε, τι άφησε πίσω της σαν πολιτικός; Τίποτα. Ήταν μόνιμη υπουργός πολιτισμού στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Και ηθοποιός ήταν μέτρια. Κι όμως κάθε χρόνο δίνεται το Βραβείο Μ.Μερκούρη σε νέα Ελληνίδα ηθοποιό.
Διαβαστε ακομα: