γράφει ο διονύσης χαριτόπουλος
Ο Kώστας Kαβρέντζης από το Nεοχωράκι Tυμφρηστού, ήταν απόφοιτος της Nομικής Αθήνας και άκαμπτος πολεμιστής στην Αλβανία με τον βαθμό του έφεδρου ανθυπολοχαγού. Απ’ τους πρώτους αντάρτες του ΕΛΑΣ με το όνομα Κωστούλας (Αγραφιώτης) πήρε μέρος σε όλες τις μάχες στη Ρούμελη και δοκιμάστηκε σε πολύ δύσκολες αποστολές. Ο Άρης τον έχρισε εξαρχής υπασπιστή του.
Ο αρχηγός πρέπει να ήταν ο πρώτος που διέγνωσε πως αυτό το διαβασμένο παλικάρι, εκτός από καλλιέργεια, διαθέτει και το σθένος ενός αδάμαστου μαχητή. Στον Γοργοπόταμο μεγαλούργησε. Ο Κωστούλας ήταν επικεφαλής των ομάδων που στις 11μμ. ακριβώς, θα έκαναν την πρώτη αποφασιστική επίθεση στην κύρια δύναμη των Ιταλών στο νότιο βάθρο. Ελάχιστα λεπτά μετά τις 11 η φωτοβολίδα που έσκισε τη νύχτα έδινε το σύνθημα, ότι η ιταλική φρουρά εξολοθρεύθηκε και ανοίγει ο δρόμος στους υπόλοιπους.
Ο Κωστούλας, ως ευαίσθητος νεαρός διανοούμενος, εκδήλωνε μια ροπή στις θεωρητικές προσεγγίσεις, και πληγωνόταν σαν παιδί από την τραχύτητα ή την έλλειψη προσοχής των άλλων. Απλός και στοχαστικός, παρέμενε στη σκιά, ανέλυε τα πάντα και ασκούσε με ιδιαίτερη σοβαρότητα τα καθήκοντα του υπασπιστή. Ο Άρης τον είχε διαρκώς κοντά του. Όταν σχημάτισε τον έφιππο ουλαμό των μαυροσκούφηδων, τοποθέτησε τον εγκεφαλικό Κωστούλα αρχηγό να μετριάζει την αψάδα των ατίθασων καβαλάρηδων. Και όταν η κομματική ηγεσία απομάκρυνε τον Άρη στην Πελοπόννησο, εκείνος πρώτον πήρε τον Κωστούλα μαζί του. Στις μάχες με τους Γερμανούς και τα Τάγματα Ασφαλείας η προσωπική συμβολή του ήταν τεράστια.
Μετά την ολέθρια Συμφωνία της Βάρκιζας, η κομματική ηγεσία για να μην ακολουθήσουν τον Άρη στο βουνό, έστειλε τον Κωστούλα με είκοσι μαυροσκούφηδες στο Μπούλκες της Γιουγκοσλαβίας. Εκεί ο ευαίσθητος Κωστούλας γνώρισε την κόλαση. Ως πρώην «Αρειανός», και μάλιστα υπασπιστής του Άρη, υπέφερε τα πάνδεινα. Ήταν διαρκώς στο στόχαστρο της κομματικής ΥΤΟ (Υπηρεσία Τάξης Ομάδας) του στρατοπέδου, χαρακτηρισμένος σαν “αντικομματικό στοιχείο” και “φραξιονιστής”. Όταν άρχισε ο Εμφύλιος σπαραγμός, προκειμένου να ξεφύγει, ζήτησε να επιστρέψει στην Ελλάδα να πολεμήσει. Του το επέτρεψαν, αλλά όχι για πολύ.
Ο αρχηγός του Δημοκρατικού Στρατού, Μάρκος Βαφειάδης, φιλοδόξησε για λίγο, να τον έχει υπασπιστή του, αλλά δεν κόλλησαν. Άλλο Άρης, άλλο Μάρκος. (Στη φώτο, ο Κωστούλας με τον αρχηγό του, τον θρυλικό Άρη Βελουχιώτη)
Έστειλαν τον Κωστούλα πάλι πίσω στο κολαστήριο, όπου αντιμετώπισε ξανά διάφορες κατηγορίες, μεταξύ των οποίων, και αυτή του «ξενοκίνητου πράκτορα». Τέτοια ζωή δεν αντέχεται. «Ένα πρωί ο Kωστούλας δε φάνηκε. Mήπως είναι άρρωστος; Πάμε στο σπίτι του να τον βρούμε. Mένει σ’ ένα δωματιάκι-τρύπα που το ‘χαν οι νοικοκυραίοι για αποθήκη. ”Tον βρίσκουμε εκεί. Φοράει την καλή του στολή φρεσκοσιδερωμένη. Oι μπότες και η εξάρτυση με τα φυσεκλίκια αστράφτουν. Δίπλα του το πιστόλι” (Ραβάνης).
Η επίσημη ανακοίνωση είναι ότι αυτοκτόνησε. Μα κανένας από τους συναγωνιστές του δεν αμφέβαλε, ότι τον σκότωσε η ΥΤΟ και παρουσίασε το έγκλημα σαν αυτοκτονία. Ό,τι κι αν συνέβη, η κομματική ηγεσία βαρύνεται.
Πηγή: lifo.gr
Ο συγγραφέας Διονύσης Χαριτόπουλος γεννήθηκε το 1947 στον Πειραιά και από μικρή ηλικία έκανε διάφορες χειρωνακτικές δουλειές στο Λιμάνι και στα γύρω μηχανουργεία. Eγκατέλειψε νωρίς δύο απόπειρες σπουδών στην Αθήνα και στο Λονδίνο και δούλεψε στη διαφήμιση μέχρι το 1990. Έχουν εκδοθεί – πέραν του μνημειώδους “Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων” – τα “Δανεικιά γραβάτα”, “525 τάγμα πεζικού”, “Τα παιδιά της Χελιδόνας”, “Εκ Πειραιώς”. Εκδόσεις Τόπος 210.8222.835-856.