Μου τη σπάει κάθε φορά που ο εκπρόσωπος της πατρίδας μου Ελλάδος μιλάει για το… διεθνές δίκαιο. Ότι η Τουρκία προκαλεί, και δεν σέβεται το… διεθνές δίκαιο.
Δεν υπάρχει δίκαιο. Δεν υπήρξε ποτέ. Και δεν υπάρχει κανένα… διεθνές δίκαιο που να ορίζει και να ρυθμίζει διαφορές δυο πλευρών, όταν η μια είναι ισχυρή και η άλλη αδύναμη. Επιτέλους! Το ”δίκαιο” και ο ”νόμος” είναι ανακάλυψη του δυνατού προκειμένου χωρίς κόστος να επιβάλει τη θέληση του στον αδύναμο, στον μικρό.
Το ίδιο με το κόλπο της δημοκρατίας. Το ιδανικό σύστημα με το οποίο πορεύεται ο ισχυρός και παραμυθιάζεται ο της καρπαζιάς.
Πως αλλοιώς να το πω; Από καταβολής αυτά τα αφηρημένα περί δικαίου και νομιμότητας είναι εφευρέσεις του δυνατού. Αυτουνού που το ”δίκαιο” και η ”νομιμότητα” τον εξυπηρετούν να διατηρεί όσα έχει κλέψει από τη μια και από την άλλη να διεκδικεί περισσότερα.
Ποτέ στην Ιστορία ο αδύναμος… επέβαλε κανόνες δικαίου. Ποτέ. Είναι το παγκόσμιο παραμύθι, η απόλυτη πλαστογραφία αυτό που σαλιαρίζουν για ”τα κεκτημένα δικαιώματα”. Αυτά ισχύουν γιατί τα παραχωρεί ο ισχυρός και τα επικαλείται στους πελάτες του το περιθωριακό κόμμα.
Η Τουρκία κάνει παιχνίδι με την Ελλάδα ποντάροντας σε ΗΠΑ και Ρωσία. Αυτή είναι η αλήθεια. Την έχουν ανάγκη οι δυο μεγάλοι περισσότερο από το μέγεθος Ελλάδα. Αυτό ζυγίζει στη πλάστιγγα, όχι το… διεθνές δίκαιο.
Διαβάστε ακόμα: